Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
67
İndirme
15
Coğrafi konumu itibariyle Türkiye ile aynı coğrafyanın bir uzantısı konumunda olan Güney Kafkasya bölgesiyle Osmanlı Devleti’nin ilgilenmeye başlaması XV. yüzyılın ortalarına rastlamaktaydı. Bölge, 1917 Bolşevik İhtilâli sonrası değişen şartlar nedeniyle önemini daha da arttırdı. Birinci Dünya Savaşı’nın sonunda Anadolu’da başlayan Millî Mücadele Dönemi’nde Misak-ı Millî prensipleri etrafında şekillenen TBMM Hükümeti’nin dış politikası içerisinde Kafkasya bölgesi önemli yer tutmaktaydı. Bu bölgede uygulanacak politikada temel unsurlar; Elviye-i Selâse’nin (Kars, Ardahan ve Batum) ele geçirilmesi, Türklere yönelik Ermeni işgallerinin önlenmesi ve bu bağlamda Ermenistan, Azerbaycan ve Gürcistan ile TBMM Hükümeti arasında iyi ilişkiler kurmak olarak belirlendi ve uygulamaya geçildi. Ermenistan, Azerbaycan ve Gürcistan ile kurulan ilişkilerde en yoğun dönem de Sovyet Rusya’nın bu devletleri Bolşevikleştirmesine yakın olan 1920 ile 1921 yılı başlarına denk geldi. Çalışmada; Güney Kafkasya’nın tarihçesi, coğrafi ve jeopolitik önemi üzerinde durularak Birinci Dünya Savaşı sonrası bölgede yaşanan gelişmeler kapsamında TBMM Hükümeti ile Güney Kafkasya ülkeleri arasındaki ilişkiler literatür taraması yapılarak akademik çerçevede aktarılmaya çalışıldı. Çalışma, konusuyla ilgili geçmişte ya da mevcut durumu olduğu şekliyle tanımlamayı amaçlayan araştırma yaklaşımı olan “Tarama Modeli” ile incelendi. Bu çalışmanın özgün tarafı, Türkiye’nin Birinci Dünya Savaşı sonrasındaki Güney Kafkasya politikasının, dönemin belge, anı ve kayıtlarıyla incelenmiş olmasıdır. Araştırmanın sonucunda; TBMM Hükümeti döneminde Ermenistan ile mücadele sürerken, Azerbaycan ve Gürcistan ile elçilik düzeyinde iyi ilişkiler kurulmuş fakat ilerleyen süreçte Güney Kafkasya’da yukarıda adları bulunan bu üç devlet Sovyet Rusya tarafından işgal edilmiştir.
From its geographical location to its extension of the same geography with Turkey, the Ottoman State began to be interested in the South Caucasus region. He was in the middle of the century. The region increased its importance further due to the changing conditions after the 1917 Bolshevik Conflict. At the end of the First World War, in the National Struggle Period, which began in Anadolu, the Misaq-i National Principles formed in the foreign policy of the TBMM Government, the Caucasus region held an important place. The main elements in the policy to be implemented in this region were: the capture of Elviye-i Selâse (Kars, Ardahan and Batum), the prevention of Armenian occupations against Turks and in this context the establishment of good relations between Armenia, Azerbaijan and Georgia and the TBMM Government. The most intense period in the relations established with Armenia, Azerbaijan and Georgia was the period between 1920 and the beginning of 1921, which was close to the Soviet Russia’s Bolshevikization of these states. The study focused on the history, geographical and geopolitical importance of the Southern Caucasus in the context of the developments in the region after the First World War, the relations between the TBMM Government and the Southern Caucasus countries were tried to be transmitted in the academic framework by conducting a literary scan. The study was studied by the "Search Model", a research approach aimed at identifying the subject in the past or the way it is present. The original part of this study is that the South Caucasus policy of Turkey after the First World War has been studied with the documents, memories and records of the period. According to the research, while fighting with Armenia during the TBMM government, good relations were established at the embassy level with Azerbaijan and Georgia but in the progressive process these three states, named above in the Southern Caucasus, were occupied by Soviet Russia.
The Ottoman State's interest in the South Caucasus region, which is an extension of the same geography as Turkey in terms of its geographical location, has coincided with the middle of the fifteenth century. During the National Struggle that started in Anatolia at the end of the First World War, the Caucasian region had an important place in the foreign policy of the Government of the Grand National Assembly, which was shaped around the Misak-ı Milli principles. The main elements of the policy to be implemented in this region are; the capture of Elviye-i Selâse (Kars, Ardahan and Batum) was determined as the prevention of Armenian occupations against Turks and establishing good relations between Azerbaijan, Georgia and the Government in this context. In the study, the history of the South Caucasus is examined in the context of developments in the region after the First World War by focusing on its geographical and geopolitical importance and the relations between the Government of the Grand National Assembly and the South Caucasian governments were studied in an academic context. The study has been analysed with the “Scanning Model”, a research approach aimed at identifying the subject in its past form or the current situation as it is. The originality of this study is that Turkey's South Caucasus policy after the First World War to shed light on with documents, memoirs and records of the period.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
