Amaç – Çalışmada, konaklama işletmeleri çalışanlarında iş-aile çatışmasının işe bağlılık üzerindeki etkisinin incelenmesi hedeflenmiştir. Yöntem – Bu çalışmada, iş-aile çatışmasının işe bağlılık üzerindeki etkisini belirlemeye yönelik araştırma ve analizler yapılmıştır. Araştırmanın bağımsız değişkenini iş-aile çatışması kavramı, bağımlı değişkenini ise işe bağlılık kavramı oluşturmaktadır. Araştırmada, çalışanların iş-aile çatışması durumlarını ölçmek için Carlson, Kacmar ve Williams (2000) tarafından geliştirilen ve Aycan ve Eskin (2005) tarafından Türkçe’ye uyarlanan İş- Aile Çatışması ölçeği; işe bağlılık düzeylerini ölçmek için Kanungo’nun (1982) geliştirdiği, Çakır’ın (2001) Türkçeye uyarladığı “İşe Bağlılık Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini, Türkiye’de Samsun ilinde faaliyet gösteren konaklama işletmelerinde çalışan 430 işgören oluşturmaktadır. Verilerin analizinde frekans, korelasyon ve regresyon gibi istatistiksel yöntemler kullanılmıştır. Bulgular – Korelasyon analizi sonuçlarına göre; katılımcıların iş-aile çatışması alt boyutları ile işe bağlılık düzeyleri arasında negatif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu ortaya çıkmaktadır. Elde edilen regresyon analizi sonuçları ise, zaman temelli ve gerilim temelli iş-aile çatışmasının işe bağlılık üzerinde anlamlı bir etkisinin olduğu, davranış temelli iş-aile çatışmasının işe bağlılık üzerindeki etkisinin ise istatistiksel olarak anlamlı olmadığını ortaya koymaktadır. Tartışma – Araştırmanın çıktıları, çalışanların iş-aile çatışması düzeyleri arttıkça işe bağlılık düzeylerinin azaldığı sonucunu göstermektedir. Bu bağlamda, elde edilen bulgularla zaman ve gerilim temelli iş-aile çatışmasının yarattığı olumsuz durumlar işgörenlerin işlerine yoğunlaşmasına ve işe bağlılıklarına negatif yönde etki ettiği görülmektedir. Katılımcıların karşılaştıkları zaman ve gerilim temelli iş-aile çatışma düzeylerinin azaltılması halinde onların işe bağlılık düzeylerinin yükseleceği sonucuna varılabilir.
Purpose - The study aims to study the impact of employment-family conflict on employment liability in residential enterprises employees. Method - In this study, research and analysis were conducted to determine the impact of work-family conflict on employment commitment. The independent variable of the research is the concept of work-family conflict, and the dependent variable is the concept of commitment to work. The work-family conflict scale developed by Carlson, Kacmar and Williams (2000) and adapted to Turkey by Aycan and Eskin (2005) for the measurement of employment liability levels was developed by Kanungo (1982) and used the "work liability scale" adapted to Turkey by Çakır (2001). The sample of the study consists of 430 employers working in residential enterprises operating in the Samsun province in Turkey. In data analysis, statistical methods such as frequency, correlation and regression have been used. Results - Correlation analysis results show that there is a negative meaningful relationship between the sub-dimensions of employment-family conflict and the levels of employment commitment. The result of the regression analysis shows that the time-based and tension-based work-family conflict has a significant impact on employment commitment, and the behavioral work-family conflict’s impact on employment commitment is not statistically significant. Discussions - The findings of the study show that the levels of employment commitment decrease as the levels of employment-family conflict increase. In this context, the negative circumstances created by the time and tension-based work-family conflict with the findings appear to have a negative impact on the concentration of workers in their jobs and their employment commitments. The result is that when participants meet and the level of work-family conflict based on tensions is reduced, their level of employment commitment will rise.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|