Atıf Sayısı
6
Görüntüleme
61
İndirme
30
Bu çalışma 2016-2017 eğitim-öğretim yılı bahar döneminde Ankara ili merkez ilçelerindeki kamuya bağlı ortaokullarda öğrenim gören 584 ortaokul öğrencisinin gönüllü katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışmada ortaokul öğrencilerinin görüşlerine göre duygusal özerklik, öğrenci yılmazlığı, not ortalaması ve okul devamsızlığı arasındaki ilişkilerin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma verileri kişisel bilgi formu, Steinberg ve Silverberg (1986) tarafından geliştirilen ve Türkçeye uyarlama çalışmaları Deniz, Çok ve Duyan (2013) tarafından gerçekleştirilen “Duygusal Özerklik Ölçeği” ve Arastaman (2011) tarafından geliştirilen “Öğrenci Yılmazlığı Ölçeği” ile toplanmıştır. Araştırma kapsamında ortaokul öğrencilerinden toplanan veriler doğrulayıcı faktör analizi, Pearson korelasyon ve regresyon analizi ile çözümlenmiştir. Korelasyon analizi sonucunda elde edilmiş bulgular duygusal özerklik ile öğrenci yılmazlığı arasında orta düzeyde pozitif yönlü ilişkinin, duygusal özerklik ile okula devamsızlık arasında düşük düzeyde negatif yönlü ilişkinin, duygusal özerklik ve öğrencilerin not ortalaması arasında düşük düzeyde pozitif yönlü ilişkinin, öğrenci yılmazlığı ve okula devamsızlık arasında düşük düzeyde negatif yönlü ilişkinin, öğrenci yılmazlığı ve öğrencilerin not ortalaması arasında ise düşük düzeyde pozitif yönlü istatistiksel olarak anlamlı ilişkilerin olduğuna ilişkin kanıtlar sunmuştur. Regresyon analizi sonuçları ise sadece öğrenci yılmazlığının duygusal özerkliğin anlamlı bir yordayıcısı olduğunu göstermiştir. Araştırma sonuçlarında okula devamsızlığın azalmasının ve not ortalamasının artmasının duygusal özerkliği artırdığı görülmüştür. Ayrıca araştırmada öğrenci yılmazlığının artmasının duygusal özerkliği artırdığı sonucuna da ulaşılmıştır.
This study was conducted with the voluntary participation of 584 high school students who studied in public-related high schools in the central districts of Ankara during the spring period of the 2016-2017 educational year. The study, according to the opinions of high school students, aimed at studying the relationships between emotional autonomy, student age uncertainty, score average and school continuity. The research data was collected with the personal information form, developed by Steinberg and Silverberg (1986) and adapted to the Turkish studies by the Sea, Multi and Duyan (2013) and developed by Arastaman (2011) by the "Emotional Autonomy Scale". The data collected from high school students in the framework of the study was analyzed by verifying factor analysis, Pearson correlation and regression analysis. The findings obtained from the correlation analysis presented evidence that the relationship between emotional self-sufficiency and student uninterruption has a medium positive relationship, the relationship between emotional self-sufficiency and school uninterruption has a low negative relationship, the relationship between emotional self-sufficiency and student score average has a low positive relationship, the relationship between student uninterruption and school uninterruption has a low negative relationship, the relationship between student uninterruption and student score average has a low positive statistically meaningful relationship. The results of the regression analysis showed that only student age-relatedness is a meaningful contributor to emotional autonomy. Research results showed that the reduction in school continuity and the increase in the average score increased emotional self-sufficiency. The study also found that the increase in student ageing increased emotional autonomy.
Alan : Eğitim Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
