Özet:

Kentsel mekânın en temel özelliği, özel mekânın aksine, dışlayıcı değil dâhil edici özelliğidir. Diğer bir deyişle kamusal mekân kentin bütünleşme aracıdır. Dolayısıyla kentlilerin ve diğer kullanıcılarının kültürel birikimlerini paylaştıkları, aktardıkları ve bu birikimleri tekrar öğrendikleri yerlerdir. Aynı zamanda kentin tanımlanması, kullanıcılarının kültürel kimliklerini, kişisel gelişimlerini ve birbirleriyle etkileşimleri sonucu kentli olma deneyimini elde etmeleri de bu mekânlarda gerçekleşmektedir. Diğer bir deyişle kentsel mekânda tasarım, çevre – insan etkileşiminin formüle edilmesi, kentin biçimsel yapılanışı ve kentsel mekânda kalite çalışmaları günümüzde giderek artan bir önem kazanmaktadır. Kentsel başlıklar altında giderek genişleyen bir uygulama ve bilgi alanı olan tarihi koruma, geçmiş yaşam kalıplarının yansıması niteliğindeki kültür varlıklarının tüm değerleri ile birlikte geleceğe aktarılmasını sağlama bağlamında, toplumdaki sosyo-kültürel bilinçlenmeyle birlikte kültürel miras alanlarını salt turistik meta olmaktan çıkararak mekân kalitesi, yer kimliği ve yarışabilirlik konularında da değerlendirme eğilimi göstermektedir. Dolayısıyla söz konusu tarihi çevrelerin toplumun tümü gibi kısıtlı bireylerce de eşdeğer kullanılabilirliği gerek mekân kalitesi, gerek alan kimliği gerekse yarışabilirlik bağlamında bir gereklilik durumundadır. Bu çalışmada, ulaşılabilirliğin tarihi kentsel yapılı çevreye mekân kalitesi, kentsel kimlik ve yarışabilirlik bağlamında etkisi değerlendirilmektedir.

Anahtar Kelimeler: