Özet:

1987 yılında hazırlanmış olan Brundtland Raporu’nda tanımlanmış olan sürdürülebilir kalkınma kavramı, genel olarak, “bugünün ihtiyaçlarının, sonraki nesillerin ihtiyaçlarının karşılanmasına yönelik birikimin riske atılmadan karşılanması”na odaklandığı görülmektedir. Söz konusu raporda sürdürülebilirlik kavramı ise “yoksulluk ve yoksulluğun çevre üzerindeki tahakkümü”, “hızlı nüfus artışının ve nüfus yoğunlaşmasının yaşam kalitesine yönelik olumsuz etkileri”, “çevre kaynaklarının aşırı şekilde tüketilmesi” ile “kentsel büyüme ve kentlerin denetimsiz bir şekilde yayılması”na yönelik sorunlar bağlamında ele alınmıştır ve kavram, sürdürülebilir kalkınma ile bu yolla ilişkilendirilmiştir. Çevre sorunlarını ortadan kaldırmayı ve ekosistemi korumayı amaçlayan kentsel sürdürülebilirlik, sürdürülebilir kalkınmanın yerel düzeyde kentlere uygulanmasıdır. Bu noktada kentsel sürdürülebilirliğin sağlanmasında yerel yönetimlere önemli görevler yüklenmiştir. Türkiye’de de kentsel sürdürülebilirliğin sağlanmasında yerel yönetimlerin değişen rolüne koşut ve Yerel Gündem 21 uygulamalarının bir sonucu olarak kent konseyi adındaki mekanizmaları oluşturulmuştur. Bu çalışmada da öncelikle kavramsal ve kuramsal açıdan “sürdürülebilirlik”, “sürdürülebilir kalkınma” ve “kentsel sürdürülebilirlik” kavramları ele alınacaktır. Daha sonra, tarihsel süreç içerisinde söz konusu kavramların nasıl bir gelişim seyri içerisinde günümüze geldiği, farklı düzeylerdeki hukuki metinler çerçevesinde ele alınmıştır.  Ardından, Türkiye’de kent konseylerinin yapı, kuruluş ve işleyişi ayrıntılı biçimde irdelenecek ve ulusal düzlemdeki hukuki dayanakları üzerinde durulacaktır. Nihayet, kent konseylerinin; sürdürülebilirlik, sürdürülebilir kalkınma ve kentsel sürdürülebilirlik kavramları ile olan ilişkisi ve kent konseylerinin kentsel sürdürülebilirliğin sağlanmasındaki rolü irdelenmiştir.

Anahtar Kelimeler: