Abstract:

Kefalet sözleşmesi, Türk Borçlar Kanunu m. 581 hükmünde, kefilin alacaklıya karşı, borçlunun borcunu ifa etmemesinin sonuçlarından kişisel olarak sorumlu olmayı üstlendiği bir sözleşme olarak tanımlanmaktadır. Kefilin kefalet sözleşmesinden doğan bu borcu fer’i nitelikte bir borçtur. Bunun anlamı, kefilin kefalet sözleşmesinden kaynaklanan yükümlülüğünün her zaman geçerli bir esas borcun varlığını gerektirmesidir. Buna karşılık, TBK m. 582/2 hükmü ile, ilk bakışta fer’ilik ilkesinin istisnası gibi görünen, borçlunun sorumlu olmadığı veya zamanaşımına uğramış bir borç için kefil olunması durumu ele alınmıştır. Bununla birlikte, TBK m. 582/2 hükmünün belirli noktalarda fer’ilik ilkesinin uygulanmayacağı bir sözleşme tipini esas almakta olduğu da öğretide ileri sürülmektedir. Çalışmamızda, genel olarak kefalet sözleşmesinin fer’ilik niteliği ele alındıktan sonra, TBK m. 582/2 hükmünün getirdiği düzenleme, uygulanma şartları ve uygulanmasının doğuracağı sonuçlarla birlikte, öğretide ileri sürülen görüşlere de değinilerek değerlendirilmeye çalışılacaktır.

Keywords: