Abstract:

Örgütlerde yenilikçilik kapasitesi yüksek olan çalışanlar daha fazla sorumluluk ve risk alarak yeni fikirler üretme arayışındadırlar. Bu tarz çalışanlar sayesinde çıkacak yenilikler örgütün gelişimini sağlamakta ve başarısını arttırmaktadır. Özellikle yenilikçilik konusunda bilimsel bilginin yoğun olarak üretildiği üniversitelerde bireysel yenilikçiliği yüksek çalışanların varlığı önem arz etmektedir. Çalışanların bireysel açıdan yenilikçilik yönlerini göstermeleri ya da geliştirmeleri ise yöneticilerin yönetim tarzları ile doğrudan ilişkilidir. Günümüz bilgi ve teknoloji çağında bu ilişkinin güçlü iletişim ve bilgi paylaşımı ile sağlanması önem arz etmektedir. Çünkü insan konuşan, ilişki kuran ve iletişimini yöneten sosyal bir varlıktır. Bu kapsamda araştırmanın amacı, üniversitelerde mantar yönetim anlayışının çalışanların bireysel yenilikçilik algıları üzerindeki etkisini ortaya koymaktır. Çalışmanın evrenini Türkiye'de faaliyet gösteren devlet üniversitelerinde çalışan akademik personeller oluşturmaktadır. Anket yoluyla 408 akademisyenden elde edilen veriler yapısal eşitlik modeli ile analiz edilmiştir. Analiz bulgularına göre mantar yönetim anlayışı çalışanların yeniliğe olan direncini arttırmakta ve yeniliğe açıklığı azaltmaktadır. Bu araştırma bilimsel bilgi çerçevesinde yeni fikirlerin üretilmesine imkân sağlaması beklenen üniversitelerde bireysel yenilikçiliğin yöneticiler tarafından nasıl desteklenebileceğini göstermesi açısından özgün bir çalışmadır.

Keywords: