Abstract:

Aşk mefhumu ilk dönemlerden itibaren insanoğlunun hayatında var olmuştur. Dolayısıyla aşkı felsefî, edebî, ilmî, tasavvufî yönden ele alan birçok eser verilmiştir. Aynı şekilde aşk üzerine yapılan değerlendirmeler klasik edebiyata da yansımıştır ki şairler aşk, aşık ve maşuk üçlemesiyle gerek mecazi gerekse de ilahi aşk konularında gazel, kaside, mesnevi türünde eserler vermişlerdir. Bunlardan birisi de Klasik Kürt Edebiyatının son dönem öncü şairlerinden biri olan Rûhî mahlaslı Şeyh Abdurrahman Aktepî’nin Aşık ile Maşuk adlı şiiridir. Rûhî sözkonusu şiirini münazara tarzında kaleme almıştır. Şair teşhis sanatıyla konuşturduğu aşık ile maşuku aşk temelli bir diyalog çerçevesinde ele almıştır ve bu yönüyle başarılı bir muaşaka örneği ortaya koymuştur. Rûhî’nin murabba şeklinde yazdığı şiiri ilk defa bu çalışmada muşaare çerçevesinde değerlendirilmiştir. Bu makalede aşk eksenli bir diyalogla ele alınmış şiirin edebi yönden analizinin yapılması amaçlanmıştır. Sözkonusu analizde metod olarak modern şerh yöntemine başvurulmuş, her bend kendi içerisinde sözlükçesi, edebî sanatları, tasavvufî ve edebî yorumuyla birlikte ele alınmıştır. Çalışmanın sonunda ise Aşık ile Maşuk muşaaresinin edebî yönden tasavvufî ve felsefik derin yönleri bulunan bir muhteviyatla ortaya konduğu görülmüştür.

Keywords: