Views
10
Güncel çatışmalarda hukukun bir meşruiyet kaynağı olarak görülmesiyle birlikte savaş ve hukuk hiç olmadığı kadar yakın bir ilişkiye girmiştir. Uluslararası hukukun bir araç olarak politik ve askerî hedeflere ulaşma amacıyla kullanılması, yani hukuk savaşımı kavramı, bu yüzyılın başından beri yaygınlaşmıştır. Uluslararası aktörlerin giderek artan bir şekilde hukuk savaşımı faaliyetlerine girişmesi bu eğilimin süreceğini göstermekte, dolayısıyla kavrama ışık tutmayı gerekli kılmaktadır. Bu amaçla makalede hukuk savaşımının ne olduğunun, niçin ortaya çıktığının ve nasıl yürütüldüğünün sorgulanmasıyla kavramsal çerçevesi analiz edilecek ve bir tür yeni nesil savaş olup olmadığı tartışılacaktır. İlk kısımda kavrama ilişkin tanımlar, kullanıldığı boyutlar ve ayırt edici özellikler üzerinde durulacaktır. Kavramı ortaya çıkaran gelişmeler incelenecek bunun ardından devlet, devlet dışı aktör ve sivil toplum kuruluşlarının uygulamaları, hukuk savaşımının tipolojisi ve çekişme yöntemi bakımından açıklanacaktır. İkinci kısımda ise bu uygulamaların bir savaş biçimi oluşturup oluşturmadığı, uluslararası hukukun doğası ve meşruiyet arayışı bağlamında değerlendirilecektir. Makale, hukuk savaşımının bir asimetri oluşturulmasına veya asimetriye mukabele etmeye imkân vermekle birlikte, yeni nesil bir savaş olmadığını, zira kavramın temelinde yatan hukuki çekişme olgusunun uluslararası hukukun eskiden beri süregelen, kendine has özelliklerinden doğduğunu ileri sürmektedir.
War and law have intertwined more than ever, as international law is considered a sign of legitimacy in contemporary conflicts. As a corollary, the use or misuse of law as a part of political and military strategy, known as lawfare, has been popularised since the 2000s. International actors increasingly engage in lawfare activities, and it is predicted that this trend will last. Therefore, it is necessary to shed light on the concept. To this end, this article aims to analyse its conceptual framework by asking questions of what, why, how and whether it is a “new generation warfare”. Firstly, a theoretical inquiry into lawfare will be made by analysing its definitions, dimensions, and characteristics as well as the relevant factors affecting its emergence. This will be accompanied by an explanation of selected practices of states, non-state actors, and non-governmental organisations (NGOs) with references to lawfare typology and method of contestation. Turning to the discussion on the “new generation warfare”, the article evaluates the concept in its relation to the nature of international law and the quest for legitimacy. The article argues that while lawfare enables creating a new asymmetry or countering an existing asymmetry, it does not constitute a form of warfare, since the legal contestation underlying the concept arises from the long-standing peculiarities of international law.
Field : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
