Abstract:

Alanyazın incelendiğinde kaynaştırma uygulamalarının farklı tanımlarının olduğu görülmektedir. Alanyazında kaynaştırma ile yapılan bu tanımlamaların ortak yönleri bir araya getirildiğinde kaynaştırma, özel gereksinimli öğrencilerin,az kısıtlayıcı ortam ilkesine uygun olarak genel eğitim sınıflarında, özel gereksinimli olmayan akranlarıyla birlikte, öğretmen ve öğrencilerin gereksinim duydukları destek hizmetlerin sağlanması yoluyla eğitim almaları şeklinde tanımlanmaktadır. Yetersizliği olan ve olmayan çocukların kaynaştırma programlarına katılımlarının planlanma düzeyinde çeşitli farklılıkların olduğu görülmektedir. Yetersizliği olan ve olmayan çocukların kaynaştırma programlarına katılımları, tam kaynaştırma, küme modeli, tersine kaynaştırma ve sosyal kaynaştırma modeli olmak üzere dört ana kategoriden oluşmaktadır. Türkiye’de kaynaştırma yoluyla eğitimin, tam zamanlı kaynaştırma, yarı zamanlı kaynaştırma ve tersine kaynaştırma olmak üzere üç farklı modelde uygulandığı görülmektedir. Ülkemizde Milli Eğitim Bakanlığı tarafından hazırlanan Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği’nde tersine kaynaştırma ile ilgili bir tanımlamanın yapılmadığı ancak uygulama şeklinin belirtildiği görülmektedir. Bu çalışmada alanyazın taraması yapılarak tersine kaynaştırma modeli açıklanmaya çalışılmış ve bu modelinin özel gereksinimli öğrenciler üzerindeki etkisini gösteren araştırma örneklerine yer verilmiştir.

Keywords: