Abstract:

2001 yılında yapılan nüfus sayımına göre Delhi nüfusunun okuryazarlık oranı % 81,7’dir. Delhi’de yaşayan Müslümanlar arasındaki okuryazarlık oranı ise % 66,6’dır. Bu çalışma Delhi sınırları içinde yer alan Okhla (Zakir Nagar, Abul Fazal Enclave), Eski Delhi (Turkman Gate, Bara Hindu Rao), Seelampur ve Usmanpur gibi Müslüman nüfusunun çoğunlukta olduğu bölgelerde yapılan alan araştırmasına dayanmaktadır. Bu makale Hindistan’ın başkenti Delhi’de yaşayan Müslümanların eğitimlerini etkileyen temel faktörleri ele almaktadır. Müslümanların eğitim durumunu etkileyen pek çok unsur zikredilebilir. Fakat bunlar arasında yerleşim şekli, sosyal yapı, kast ve sınıf faktörü, karkhana işi, erkek ve kız çocukları, dil faktörü, devlet okulları, özel okullar, medreseler ve kadın gibi konular daha fazla öne çıkmaktadır. Burada bu hususlardan bazısı detaylı bir şekilde incelenmiştir. Bu çalışma, Delhi’de Müslümanların yoğun olarak yaşadığı bölgelerde yapılan mülakatlara, saha çalışmasına ve gözlemlere dayanmaktadır. Makalede ayrıca bu yerleşim yerlerinde yaşayan Müslümanları birbirine bağlayan dini kimlik dışındaki diğer dinamikler de ele alınmıştır. Saha çalışmasına katılan muhatapların fikirleri, bu bölgelerde yaşayan Müslümanların eğitim konusundaki farklı tutum ve davranışlarını yansıtmaktadır. Fakat şu nokta ortaktır ki, katılımcıların tamamı kendi muhitlerinde daha fazla devlet okulu talep etmektedir. Eğitim, günümüzde bir toplumun gelişim düzeyini belirlemede temel ölçütlerden biridir. Müslümanlar, İslam dininde eğitimin önemine vurgu yaparken Hz. Muhammed’in “bir kimse ilim Çin’de de olsa gitsin ve alsın” (bu ifade, ilim öğrenme sürecinin zorluklarını ima eder) sözünü sık sık zikrederler. Bu sözün akabinde Müslümanların eğitim seviyesi olarak çok ileri düzeyde olması beklenir. Fakat istatistikler farklı bir tablo ortaya koymaktadır. Nitekim Hindistan’da öne çıkan dini gruplardan biri olan Müslümanlar, Sachar Komitesi Raporu’nun verisinde de gösterildiği gibi en geri kalmış dini grubu oluşturmaktadır.

Keywords: