Abstract:

Ahlak alanında son iki yüz yılın önde gelen teorilerinden biri olan faydacılığınönemli iki figürü Jeremy Bentham ve John Stuart Mill’dir. Bu iki düşünür, faydacı teori ile ilgili olarak, birçok konuda hem fikir olmalarına rağmen, bazı hususlarda fikir ayrılıkları yaşarlar. Bu hususlardanönemlisi, teorinintemel kavramı olan haz konusundadır. Mill, Bentham’ın aksine hazlar arasında niceliğin yanında niteliksel bir ayrıma da gider ve hazları yüksek ve alçak hazlar olmak üzere ikiye ayırır. Bu ayrım, Mill’in erdem teorisine genel şeklini verir. Onun erdem teorisine göre, insanlar sadece mutluluğu arzularlar ve bunun dışında erdemler de dâhil olmak üzere arzulanan her şey, temelde mutluluğa araç olmaları bakımından arzulanır. Fakat diğer taraftan Mill, erdemlerin sırf kendilerinde arzulanması gereken amaçlar olduğunu da iddia eder. Mill’in bu yaklaşımı erdemlerin aynı anda hem araç hem de amaç olmaları gibi paradoksal bir duruma neden olur. Bu paradoksal durum, yorumcular tarafından çeşitli açılardan eleştirilir. Bu eleştirilerin temelini, amaç ile araç arasındaki ayrımın ortadan kalktığı, erdemlerin Mill tarafından hem amaç hem de araç olarak kabul edildiği iddiası oluşturur. Bu makale, erdemler her nasıl anlaşılırsa anlaşılsın Mill’in sisteminde sadece araçsal bir değere sahip olduğu iddiasını gerekçelendirir.

Keywords: