Abstract:

Geleneksel evler, insanların doğa olan uyumlu ilişkilerinin bir sonucu olarak tarihsel süreç içinde gelişmiştir. Bu mimari üzerinde, sürdürülebilir özellikler taşıyan birçok tasarım kriterlerini taşımaktadır. 20. yüzyıldan önce, Anadolu şehir ve kasabalarında dikkat çekici konut ve yaşam kültürü oluşmuştur. Geleneksel evler, organik bir kent dokusu içinde inşa edilmiştir. Kula, Manisa’nın geleneksel konut mimarisinin yoğun olarak inşa edildiği ilçelerinden biridir. Bu kasaba, günümüze ulaşan konutlarıyla, adeta yaşam kültürünü devam ettiren bir konut müzesi gibidir. Kula’nın geleneksel evleri, 17. Yüzyıl başlarından, 20. yüzyılın başına kadar inşa edilmiştir. Genel olarak, Kula geleneksel evleri iki katlı ve ahşap karkas strüktürlüdür. Geleneksel evlerin, dış sofalı plan tipleri erken dönem örnekleri olarak karşımıza çıkmaktadır. Daha sonraki dönemlerde, Kula evlerinde iç ve orta sofalı plan tipleri görülmektedir. Ancak ilerleyen dönemlerde yapılar birçok kez değiştirilmiştir. Kula Evleri’nin yapı tasarımında ve yapı malzemelerinin seçiminde birçok sürdürülebilir kriterler görülmektedir. Doğa bütünüyle yapı tasarımında, konutun içine alınmıştır. Yapı malzemesi olarak ahşap, yöresel siyah taş ve kerpiç ağırlıklı olarak görülmektedir. Bu çalışmada, Kula geleneksel evleri incelenecektir. Bu evlerin geleneksel cepheleri ve pencereleri, Kula Evleri’nin mimari özelliklerini yansıtmaktadır. Kula geleneksel evleri ve cepheleri, mimari özellikleri, oranları ve detayları içeren önemli tasarım ilkeleri ile inşa edilmiştir. Bu çalışma, Kula Evleri’nin cephe düzeni ve pencerelerinin fonksiyonel, yapısal ve estetik analizini içermektedir.

Keywords: