Views
2
Afetler yalnızca doğal veya teknolojik değil, ama aynı zamanda sosyal olaylardır. Bu çalışmada Türkiye’de 1948’den 2023’e kadar meydana gelen iklim ve çevre bazlı afetlerin siyasal alanda nasıl göründüğü incelenmiş ve siyasetçilerin günlük siyaset içinde bu afetleri nasıl tanımladıkları ve inşa ettikleri araştırılmıştır. Çalışmada kullanılan veriler için Afetlerin Yayılımı Araştırma Merkezi veri tabanı ile Cumhuriyet gazetesi arşivinden faydalanılarak, Türkiye’de yaşanan 29 afetin sonrasındaki siyasal açıklamalar nitel içerik analizine tabi tutulmuştur. Çalışmada “afet” ve “olay” tanımları sonrasında, Türkçede bu iki tanımdan daha duygusal bir boyuta tekabül eden “felaket” kelimesinin Türkiye’de afetlerin tanımlanmasında en sık kullanılan kelime olduğu bulunmuştur. Bunun yanında, Türkiye’de iktidar konumunda bulunan kişi ve gruplar afetin nedenlerini ve olumsuz sonuçlarını “ötekine” yüklemeye çabalarken, muhalefet daha ziyade iktidarı suçlamaya eğilimlidir. Çalışmanın nihayetinde Türk siyasetinin afetin ortaya çıkardığı sorumluluklardan uzaklaşma, afetlerin olumsuz sonuçlarını meşrulaştırma ya da başkalarını suçlama motivasyonlarıyla afetleri tanımlama şeklinin iktidar-muhalefet ilişkilerindeki örtük ya da açık iktidar mücadelelerini açığa çıkardığı sonucuna varılmıştır.
Disasters are not just natural or technological events but also social phenomena. This paper addresses the political aspects of climatological and environmental disasters that occurred in Türkiye from 1948 to 2023 and seeks to understand how politicians define and construct these disasters in the context of daily politics. Drawing upon The Centre for Research of Epidemiology of Disasters database and Cumhuriyet newspaper archives, it analyses political statements made after 29 different disasters in Türkiye using qualitative content analysis. The study finds that “calamity (felaket),” which is rather a sentimental word in Turkish language, is the most frequently used definition of disasters in Türkiye, followed by “disaster (afet)” and “event (olay).” It is also argued that while governments in Türkiye endeavour to attribute the disasters’ causations and negative consequences to “the other,” opposition tends to blame the government most of the time. The paper concludes that the way Turkish politicians define a disaster as escaping from responsibilities, legitimising disasters’ negative impacts, or blaming each other reveals implicit and explicit power struggles between the government and the opposition.
Field : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
