Citation Number
1
Bu çalışma mali kapasite ile coğrafya arasındaki ilişkiyi Osmanlı Devleti özelinde incelemektedir. Vergi elde etme sürecinde ortaya çıkabilecek işlem maliyetleri üzerinden geliştirilen teorik çerçeve ışığında, merkezi devletin erişiminin zor olduğu yerlerdeki vergi tabanlarının tımar kesimine, buna karşın kolay olduğu yerlerdeki vergi tabanlarının ise merkezi devlete ayrılması gerektiği çıkarsanmıştır. Bu hipotezi test etmek için ise kaza düzeyinde gelirlerin merkez, tımar ve vakıf-mülk arasında nasıl pay edildiği bilgisini içeren 1530 yılı muhasebe defterleri ile işlem maliyetlerini yansıtma potansiyeline sahip coğrafi değişkenler olan yükselti, orman yoğunluğu, nehre mesafe yağış, sıcaklık, toprağın tarıma elverişliliği, enlem, İstanbul’a, ticaret yollarına, ana yollara ve askeri yollara olan mesafe değişkenleri kullanılmıştır. Analiz sonuçları yükselti ve orman yoğunluğu değişkeninin tımara giden payı artırırken merkezi devlete giden payı azalttığını göstermektedir. Bununla birlikte İstanbul’a olan mesafe arttıkça ilginç bir şekilde merkeze ayrılan payın arttığı ama vakıf-mülk kesimine ayrılan oransal payın ise azaldığı görülmektedir. İstanbul’a olan mesafe ile tımara ayırılan pay arasında istatistiki olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır.
This paper examines the impact of geography on fiscal capacity in the Ottoman Empire. Developing an argument based on transaction costs associated with revenue raising, it argues that while the tax bases in places where the access of the central government is easy will be allocated for the center, the tax bases in the places where it is difficult will be left for the local administrative units. For an empirical analysis the paper uses information from accounting books of 1530 regarding the revenue allocation across the central government, timar and vakif-mulk in a given district. Results show that increased elevation is negatively associated with the central government’s share of total revenue while it is positively associated with the timar’s share. Moreover, as the distance to Istanbul increases, the fraction of total revenue that goes to timar and surprisingly to the central government increases while the fraction allocated for vakif-mulk decreases.
Field : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Citation Owners
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Print This Page
Share
Mendeley
