Abstract:

2016 yılında yürürlüğe giren Uluslararası İşgücü Kanununun amacı; uluslararası işgücüne ilişkin politikaların belirlenmesi, uygulanması, izlenmesi ile yabancılara verilecek çalışma izni ve çalışma muafiyetine dair iş ve işlemlerde izlenecek usul ve esasları, yetki ve sorumlulukları ve uluslararası işgücü alanındaki hak ve yükümlülük-leri düzenlemektir (UİK - RG: 13.08.2016-29800). UİK, esas itibariyle, Türkiye’nin taraf olduğu ikili ve çok taraflı anlaşmalar kapsamında yabancıların işgücü piyasasına girişini kolaylaştırma yükümlülüğünün bir sonucudur. İşgücü piyasasının serbestleştirilmesi yolunda yürütülen çalışmaları Türkiye’nin Dünya Ticaret Örgütü (DTÖ) ve Avrupa Birliği (AB) ile ilişkileri çerçevesinde değerlendirmek mümkündür. Bu çalışmanın amacı, işgücü piyasalarında serbestleşme yönelimli DTÖ ile AB normlarını açıklamak ve Türkiye’nin taahhütleri çerçevesinde kat ettiği mesafeyi ortaya koymaktır. Bu amaca yönelik olarak, öncelikle, Türkiye’nin ikili ve çok taraflı anlaşmalar kapsamındaki yükümlülükleri tanımlanıp, yabancı istihdamına ilişkin yasal koşullar genel hatları ile verilmektedir. Ardından, Türkiye’de yabancı istihdamına dair artan seyir sayısal boyutuyla gözler önüne serilip, yeni UİK’nın yerinde bir düzenleme olup olmadığı değerlendirilmekte ve öneriler geliştirilmektedir.

Keywords: