Abstract:

Amaç: Bu çalışmanın amacı, otel çalışanlarının işe yabancılaşma boyutlarının demografik faktörlere göre farklılık gösterip göstermediğinin belirlenmesidir. Yöntem: Araştırmanın evrenini, Ayvalık’ta faaliyet gösteren otellerin çalışanları oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplamak için, nicel araştırma yöntemlerinden anket tekniğinden yararlanılmış olup, kolayda örnekleme yoluyla seçilen 345 otel çalışanından veri toplanmıştır.  Çalışanların işe yabancılaşma boyutlarını ölçmek amacıyla, Seeman (1983) tarafından geliştirilen işe yabancılaşma ölçeği kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler, betimsel istatistikler, Mann Whitney U testi ve Kruskal Wallis-H testleri ile kullanılarak analiz edilmiştir. Bulgular: Araştırma bulguları, çalışanların işe yabancılaşma düzeylerinin ortalamaya yakın olduğunu,fazla yalıtılmışlık,az güçsüzlük boyutunda yabancılaşma yaşadıklarını göstermektedir. Araştırma bulgularına göre, anlamsızlık boyutunda çalışanların cinsiyeti, anlamlı bir fark yaratmaktadır. Ayrıca, eğitim durumu güçsüzlük boyutunda, yaş ve çalıştığı bölüm kendine yabancılaşma boyutu üzerinde anlamlı bir fark oluşturmaktadır. Çalışma süresi, güçsüzlük, kuralsızlık, yalıtılmışlık ve kendine yabancılaşma boyutları üzerinde etkili olurken, otelin sınıfı güçsüzlük ve yalıtılmışlık boyutlarında etkilidir. Bununla birlikte çalışanların medeni durumu, işe yabancılaşmanın boyutları açısından anlamlı bir farklılık yaratmamaktadır. Sonuç: Araştırma sonuçlarına göre, yabancılaşma boyutları çalışanların bazı demografik özelliklerine göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermektedir.

Keywords: