Abstract:

Bu araştırmada, resimde mekân kullanımına başlangıç örnekleri olarak Ortaçağ ve Erken Rönesans dönemi resimlerinin sanatçıların resim örnekleri doğrultusunda incelenmesi araştırmanın temel amacını oluşturmaktadır. Betimsel tarama modeli ile gerçekleştirilen araştırmada, Ortaçağ ve Erken Rönesans dönemi ve resimleri ile ilgili genel bilgiler verilerek sanatçıların resimlerinden örnekler ele alınarak incelenmiştir. Araştırmada; Jacapo Torriti, Andrea da Firenze, Giotto di Bondone, Tommaso Masaccio, Paolo Ucello, Piero della Francesca, Andrea Mantegna, Alessandro Boticelli gibi sanatçıların resimlerinden örnekler sunulmuştur. Sanatçıların resimleri, Ortaçağ ve Erken Rönesans sanatçılarının resimlerinden konuya uygun olan örnekler arasından seçilerek incelenmiştir. Sanatçıların resimlerindeki benzerlikler ve farklılıklar irdelenerek yorumlanmıştır. Araştırmada; mekân kavramı, Ortaçağ ve Erken Rönesans dönemi resimleri ile ilgili literatür taraması yapılmıştır. Bu araştırmanın verileri, araştırmanın modeli gereği basılı kaynakların? konuyla ilgili ulusal ve uluslararası yayınlanmış yazınsal ve görsel kaynaklar, ilgili resimlerin incelenmesine dayandırılarak toplanmıştır. Araştırma, Ortaçağ ve Erken Rönesans dönemi resimleri ile sınırlandırılmıştır. Araştırmanın sonucunda, Ortaçağ ve Erken Rönesans dönemi örnek resimlerin mekânına dair incelemeler değerlendirilerek çözümlenmeye çalışılmıştır. Sonuç olarak, Ortaçağ sanatında figürler yüzeysel bir boşlukla kuşatılmış, bu dünyaya ait doğa, perspektif yaklaşımları ve bu yaklaşımların yarattığı bir mekân anlayışı yer almamıştır. Ortaçağ’ın sonlarına doğru Giotto ile birlikte resimlerde mekân artık hacim verilerek görülmeye başlamıştır. Erken Rönesans sanatı ile birlikte mekân; doğanın dış dünyaya ait unsurlardan oluştuğu, doğal figürlerin mekâna dâhil olduğu, derinlik etkisi yaratılan bir anlayışla ilerlemiştir.

Keywords: