Views
18
Downloands
1
Yirminci yüzyılın ikinci yarısından itibaren ana hatları belirginleşen yeni iktisadi düzende ayakta kalabilmenin yollarından birinin de boş zaman, kültürel özgünlükler ve ekonomik yaratıcılık temelli üretimden geçtiğini keşfeden toplumlar, kültürel miras ekolojilerinden de bir kaynak olarak sürdürülebilir biçimlerde nasıl yararlanabilecekleriyle yakından ilgilenmeye başlamıştır. Böylece kültürel miras unsurlarının hem yenilik, teknoloji, hız, ilerleme ve gelecek kavramlarıyla ilişkilendirilen modernleşme projesini yavaşlattığını hem de bağlamında korunması, muhafazası ve gelecek nesillere aktarımı için sarf edilen kaynaklar (zaman, iş gücü ve para) bakımından önemli bir gider alanı olduğunu savlayan yaklaşımlar da tedricen tedavülden kalkmıştır. Bunların yerine kültürel mirasın yöresel, bölgesel ve ulusal ekonomilere katkı sağlama potansiyelini edimselleştirici politikalar ikame edilmiş ve bu konuda görece kısa sürede geniş bir literatür dâhi oluşturulmuştur. Bu gelişmelere rağmen yaşayan mirasın ekonomik değere nasıl tahvil edilebileceğiyle ilgili pratik metodolojilerin, modellerin ve stratejilerin geliştirilmesi ve uygulanması hususlarında ise henüz yeterince yol katedilebilmiş değildir. Kültürel miras yönetimiyle de doğrudan alakalı olan bu eksikliğin giderilmesi amacıyla son birkaç yıldır Pierre Bourdieu’nun yeniden içeriklendirdiği sermaye teorisinin yaşayan mirasın ekonomik sermayeye çevrimine nasıl katkı sağlayabileceği sorgulanmaktadır. Kültürel mirası, sermaye teorisi özelinde yorumlayan bu güncel perspektif, somut veya somut olmayan kültürel kaynakların ekonomik değere tahvilinde ise değerleme pratiklerinden yararlanmaktadır. İşte mirasbilim alanındaki bu güncel yönelime katkı sağlamayı amaçlayan ve Bourdieu’nun sermaye teorisinin bir mercek gibi kullanılacağı bu çalışmada da önce yaşayan mirasın özüne yaklaşılarak (zoom in) bir kültürel sermaye formu olduğu gösterilecek, sonra uzaklaşılarak (zoom out) bu sermaye formunun küresel miras endüstrisi, pazarı, piyasası ve ekonomisi alanında uluslararası aktörler arasında süren güç oyunlarındaki rolü ve etkisi hakkında değerlendirmeler yapılacaktır. Bir sonraki bölümde ise kültürel değerleme sürecinin temel aşamalarına, uygulamalı halkbilimi kapsamında sıkça tartışılan geleneksel kültüre yönelik yaygın ticarileştirme stratejilerine ve yaşayan kültürel mirasın değerlemesi açısından da kritik bir önem arz eden yaratıcılık temelli kültür politikalarına değinilecektir. Son olarak kültürel yaratıcı endüstrilerin yaşayan mirasın değerlemesine, korunmasına ve sürdürülebilirliğine ne şekilde katkı sağladığına dair çözümlemelere yer verilecektir.
Countries that discovered one of the ways to survive in the new economic paradigm, whose outlines became evident in the second half of the twentieth century, is cultural production based on leisure time, cultural uniqueness, and economic creativity have begun to be interested in how to benefit from their cultural heritage as a resource and capital in a sustainable way. Thus, prevalent approaches that claim to be an important expense area in terms of resources spent for the protection, preservation, and transfer to future generations of cultural heritage elements have gradually ceased to be out of circulation. Instead, new approaches that actualize the potential of cultural heritage to contribute to local, regional and national economies have been substituted. As a result of this orientation, the extensive literature on the importance of living cultural heritage in terms of regional, regional, and national economic development was generated. However, enough progress has not been made yet in the development of methodologies, models, strategies, and policies that can be applied in the conversion of this cultural resource into economic value. Capitalization and valorization theories, practices, and processes can be evaluated to overcome this deficiency, which is also directly related to cultural heritage management. The fact that financial concepts and theories such as capitalization and valuation are discussed in areas that prioritize protection, conservation, and reproduction of cultural resources such as heritage studies is a result of the entanglement of cultural and economic value becoming more evident in the age of cultural and creative economy. Especially Bourdieu’s insights on the concept of capital, its forms, and transformation dynamics also provide an analysis framework for the issues related to the effective management of the valuation processes of living cultural heritage. In this study, first the argument that living cultural heritage is a form of “cultural capital” will be tried to be justified in various expansions regarding an interpretation framework produced specifically for the theory of capital, which is at the center of Bourdieu’s sociology. Then, various methodological, strategic, and political analyzes that can enable this cultural capital to be transformed into economic capital will be included. Finally, the study will be concluded by giving various evaluations on how the cultural creative industries can contribute to the conservation and sustainability of living cultural heritage and valorization.
Field : Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
