Özet:

Cenâb-ı Hak, Peygamberi Hz. Muhammed (sav)’e vahyettiği son kitabımız Kur’ân-ı Kerîm, gerek nazil olduğu dönemdeki insanlara, gerekse de sonraki dönemlerde yaşayacak tüm insanlığa, hayatlarını onun öğretileriyle anlayarak yaşamaları, yaşatmaları ve aynı zamanda toplumlarını ıslah etmeleri konusunda büyük bir lütuftur. Bundan dolayıdır ki O, hayatın zor denklemlerini Kur’an’ın ışığında çözmek, onun vizyon, strateji ve görüşlerini anlamak, araştırmak ve yaşamak üzere seçtiği kullarına Kur’an gibi büyük bir hayat kitabını nimet olarak bahşetmiştir. Bu büyük lütuf vesilesiyle insanlar hayatın gerçeklerini ve felsefesini çözmeye gayret ederler. Kur’an-ı Kerim nazil olmaya başladığı ilk günden itibaren başta inanç, ibadet ve ahlak olmak üzere her konuda yanlışlıklardan uzak örnek bir toplum oluşturmayı hedeflemiştir. Mekke toplumu aslında Allah’a inanıyordu ancak O’nu gökyüzünde sanıyorlardı. Zira gökten suyu indiren, canlıları rızıklardıran ve tüm mahlukatı yaratan bir Allah olarak O’nu kabul etmekle beraber, şimdiki deistler gibi dünyevî işlerine müdahale etmesini istemiyorlardı. Ahireti inkar edip hayatı sadece dünyadan ibaret sanıyorlardı. Melekleri kabul ediyor ancak onları Allah’ın kızları olarak görüyorlardı. Bozuk bir inanç sistemi beraberinde bozuk bir ibadet anlayışını da getiriyordu. Helal ve haramlar konusunda keyfilikler yaşanıyordu. Helalleri haram, haramları da helal sayıyorlardı. Bugün aynı minval üzere hayatlarını idame eden insanlar vardır. İşte bundan dolayıdır ki bu çalışmamızda Kur’an’ın muhatap aldığı ve ıslah etme yoluna gittiği toplumu ne şekilde ve nasıl bir yöntemle ıslahı gerçekleştirdiğini irdeleyeceğiz.

Anahtar Kelimeler: