Görüntüleme
2
Dilin anlama yönelik işlevini yerine getiren dizgesel sistemdeki tüm üyeler çeşitli birleşimlerle kullanılabilmektedir. Bu üyeler çeşitli birleşimlerle karmaşık örüntüler oluşturabilmektedir. İşlevlerinden biri de somut ve soyutu tasvir etmek olan dil, bu kavramların niteliklerini de anlaşılır hâle getirmeye çalışır. Somut kavramlar renk, boyut, sıcaklık, ağırlık vb. birçok özelliği bakımından yüzey yapıda ifade edilir. Benzer şekilde soyut kavramlar da konuşurun duygu ya da düşünce dünyasında bıraktığı izlenim, his ve duygular gibi niteliksel hususlar da yine dilin ögeleri ile ifade edilir. Dilin farklı dilbilgisel sınıfları gerek somut gerek soyut nesnel ve öznel her türlü nitelemeyi yapmak işlevini üstlenmektedir. Nitelemenin yapıldığı anlamsal sınıflardan biri de büyütmedir. Büyütme dünya dillerinde bir kategori olarak ele alınmıştır. Diller farklı mekanizmalar ile bu anlamsal alanı içerisinde barındırmaktadır. Bazı diller büyütmeye has işaretleyicilere sahipken bazı diller ise mevcut işaretleyicilerini bu bağlamda çok işlevli hâle getirmektedir. Türkçe de kendi dilbilgisel sınıflarını çok işlevlilik vasıtasıyla büyütme ifade etmek için kullanmaktadır. Niteliksel ya da niceliksel artış ifade eden her türlü yapı dil bağlamında büyütmenin göstereni olarak ele alınabilir. Fonetik, morfolojik, leksik, morfo-leksik, morfo-semantik ya da sentaktik yapılar büyütme kategorisinin karmaşık örüntüsünün yapısal sınırlarını oluşturmaktadır. Bu çalışmada Türkçede büyütme kavramının dil boyutunda ortaya çıkışının nasıl olduğu, hangi dilsel enstrümanlarla işaretlendiği, büyütmenin kategorik olarak nasıl değerlendirilmesi gerektiği ve alt sınıfları ele alınmıştır.
All members of the systemic structure that fulfils the meaning-oriented function of language can be used in various combinations. These members can form complex patterns with various combinations. Language, one of the functions of which is to describe the concrete and abstract, also tries to make the qualities of these notions comprehensible. Concrete notions such as colour, size, temperature, weight, etc. are expressed in surface structure in terms of many features. Similarly, abstract notions and qualitative aspects such as impressions, feelings and emotions left in the speaker's feelings or thoughts are also expressed by the elements of language. Different grammatical classes of language undertake the function of making all kinds of concrete and abstract qualifications. This qualification can be done subjectively or objectively. One of the semantic classes of qualification is augmentation. Augmentativie category is treated as a semantic category in various languages. Languages contain this semantic field with different mechanisms. Some languages have specific markers for augmentation. However, some languages make their existing markers multifunctional in this context. Turkish also uses its grammatical classes to express augmentation through multifunctionality. Any structure expressing a qualitative or quantitative increase can be considered as a signifier of augmentation in the linguistic context. Phonetic, morphological, lexical, morpho-lexical, morpho-semantic or syntactic structures constitute the structural boundaries of the complex pattern of the augmentative category. In this study, the emergence of the notion of augmentation in Turkish in the linguistic dimension, which linguistic instruments it is marked with, how augmentation should be categorically evaluated and its subclasses are discussed.
Alan : Filoloji
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
