Özet:

Küreselleşme ile ortaya çıkan değişimler, kentleri de içine almış; kent ölçeğinin gelişmesi, artan kentsel nüfus ve güçlü yerel dinamikler metropoliten kent olgusunu ortaya çıkarmıştır. Metropoliten kentler ile birlikte küçük kent ölçeklerinin yönetimi için tasarlanmış sistemler ye-rini yeni arayışlara bırakmıştır. Bu bağlamda, kentlerin örgütsel ve yönetsel özelliklerinin ye-niden tanımlanmasına duyulan gereksinim, yerel yönetim reformlarının farklı uygulama ve pratiklerle ülkelerin gündeminde yer bulmasına yol açmıştır. Dünyadaki gelişmelerle birlikte, Türkiye’de de yerel yönetimlerle ilgili reformlar yapılmıştır. İlk reform hareketleri 1980 sonrası yaşanan gelişmeler kapsamında gerçekleştirilmiştir. 1984 tarihli 3030 Sayılı Büyükşehir Belediye Kanunu ile Türkiye’de ilk defa büyükşehir yönetim modeline geçilmiştir. 2000’li yıllar Türkiye’de kamu yönetimi alanında “idari yapıda reform” tartışmalarının başladığı yıllardır. Türkiye’deki mevcut yerel yönetim sisteminin ekseriyetle küçük ölçekli belediyelere göre yapılandırıldığı; dünyadaki gelişmeler ışığında kent yönetim-leri için yeni ölçütler geliştirilmesi gerekliliği gündeme gelmiştir. 2002 yılından itibaren, bu kapsamda yeni arayışlara yönelik çalışmalar gerçekleştirilmiştir. En son, 12 Kasım 2012’de kabul edilen 6360 Sayılı Yasa, büyükşehir yapılan iller için yeni bir yönetim yapılanması getirmektedir. Bu çalışmada, Türkiye yerel yönetim sisteminin yapılan reformlar çerçevesinde geldiği nokta incelenecek, özellikle 2000’li yıllardan itibaren gerçekleşen reformlar yasal ve yönetsel düzlemde ortaya konulacaktır.

Anahtar Kelimeler: