Görüntüleme
14
İndirme
1
Endülüslü çok yönlü alim Abdülcelîl b. Mûsâ el-Kasrî’nin (ö. 608/1211) Şuabü’l-imân isimli eserini mercek altına alan bu çalışma, müellifin eseri zâhir ve bâtın eksenli bakış açısı üzerinden inşa etmesine yoğunlaşmakta ve bu çerçevede eserde hadislerin nasıl kullanıldığını, anlaşıldığını ve yorumlandığını tahlil etmeyi hedeflemektedir. Makalede ilk olarak kelâm, hadis ve tefsir gibi alanlardaki birikimiyle öne çıkan ve sûfî yönüyle dikkat çeken Kasrî’nin hayatı ve ilmi şahsiyeti konu edilecektir. Ardından Kasrî’nin Şuabü’l-imân’ının temel özellikleri üzerinde durulacak ve eserin “Şuabü’l-imân” başlığı altında kaleme alınan eserler arasında nasıl bir yer tuttuğu ele alınacaktır. Makalenin temelini teşkil eden üçüncü bölümde ise Kuran ve Sünnet’e muvâfakatı esas alan ve eser boyunca meseleleri ayet ve hadislerle izah etmeye çalışan Kasrî’nin hadisleri batınî yönden nasıl yorumladığı değerlendirilecektir. Özellikle itikadî ve tasavvufî meseleler açısından zengin bir muhtevaya sahip olan eser, ayet ve hadislerin bu meseleler etrafında hem zâhirî hem de bâtınî olarak sûfîler tarafından nasıl anlaşılıp yorumlandığıyla ilgili dikkate değer bir örnek teşkil etmektedir. Bu çerçevede Kasrî’nin dikkat çekici batınî yorumlarından hareketle sûfîlerin hadislere kattığı tasavvufî yorumların mahiyetine temas edilecektir. Kasrî, yaptığı yorumlarda genelde sıkça vurguladığı gibi Kur’ân ve sünnet çerçevesine ve ehl-i sünnet çizgisine riayet etmiştir. Bununla birlikte bazı bâtınî yorumlarında zâhirin anlam sınırlarını zorladığı ve aşırı bâtınî yorumlar yaptığı da olmuştur. Kasrî’nin hadisleri anlama ve yorumlaması açısından dikkat çekilmesi gereken bir diğer husus ise, eserde hadislerin tam anlamıyla bir hadisçi hassasiyetiyle kullanılmaması, Kasrî’nin sahih hadislerle beraber zayıf ve mevzu bazı hadisleri tercih etmesi ve bunlara binaen çeşitli yorumlarda bulunmasıdır. Hz. Peygamber’le ilgili bazı son derece tartışmalı yorumları bu açıdan dikkat çekicidir. Bu ve benzeri meselelerde Kasrî’nin sûfîler arasında yaygın olan kanaatlerin etkisinde olduğu ve bu kanaatler çerçevesinde dolaşımda olan hadisleri öne çıkardığı görülmektedir.
This study, scrutinizing the versatile Andalusian scholar ‘Abd al-Jalīl al-Qaṣrī’s (d. 608/1211) work titled Shu‘ab al-īmān, focuses on the author's construction of the work through the perspectives of both “ẓāhir” and “bāṭin”. Within this framework, the article aims to analyze how hadiths are used, understood, and interpreted in the work. The first part of the article explores the life and scholarly personality of al-Qaṣrī, who is distinguished by his expertise in fields such as theology, hadith, and exegesis, and is notable for his association with sufism. Subsequently, the article will focus on the fundamental characteristics of al-Qaṣrī’s Shu‘ab al-īmān, exploring its place among works written under the title “Shu‘ab al-īmān”. The third section, forming the core of the article, evaluates how al-Qaṣrī, who bases his interpretations on the Quran and Sunna, interprets hadiths with bāṭinī aspects throughout the work. Particularly rich in issues related to theology and tasawwuf, the work serves as a significant example of how Quranic verses and hadiths around these issues are understood and interpreted within the perspectives of both ẓāhir and bāṭin. In this context, the article touches upon the nature of sufi interpretations of hadiths based on al-Qasrī’s noteworthy bāṭinī interpretations. It can be said that al-Qasrī generally adheres to the framework of the Quran, the Sunna, and the path of ahl al-sunna, as he frequently emphasized. However, in some bāṭinī interpretations, he pushes the limits of the ẓāhirī meanings and delves into excessively bāṭinī interpretations. Another noteworthy aspect of al-Qasrī’s approach to understanding and interpreting hadiths is that he does not strictly employ a sensitivity of a muḥaddith when using hadiths in his work. He uses some weak or fabricated hadiths alongside authentic ones, leading to various interpretations based on them. Some extremely controversial interpretations related to the Prophet Muhammad are noteworthy in this regard. In such matters, it appears that al-Qasrī was influenced by prevalent opinions among sufis, often highlighting and favoring hadīths circulated within those beliefs.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
