Görüntüleme
76
İndirme
21
Klasik İran edebiyatında mesnevi içinde “gazel” söyleme geleneğinin ilk temsilcisi XI. yüzyıl şairlerinden Ayyûkî’dir. Onun, Varka ve Gülşâh’ına on adet gazel yerleştirmesiyle başlayan gelenek Anadolu sahasında yetişen klasik Türk edebiyatı şairlerinin bir kısmınca da izlenmiştir. Bu niteliği taşıyan Türkçe ilk mesnevi XIII/XIV. yüzyıl şairlerinden Ahmed Fakîh’in Kitâbu Evsâfı Mesâcidi’ş-şerîfe’sidir. Sonraki yüzyıllarda kaleme alınmış Türkçe mesnevilerin bir kısmının da aynı özelliği taşıdığı görülmektedir. Konuya bir makale ile dikkati çeken ilk isim Hüseyin Ayan (1974), son çalışmayı kaleme alansa Lokman Turan (2017)’dır. Turan, 2017 yılında yayımladığı kitabında klasik Türk edebiyatı alanında yetişmiş şairlerden Şeyhî’nin Husrev ü Şîrîn’i, Hamdullah Hamdî’nin Yûsuf u Züleyhâ’sı ve Fuzûlî’nin Leylâ vü Mecnûn’u bağlamında “mesnevilerde gazele yer verme” özelliğini ayrıntılı bir biçimde incelemiştir.
The first representative of the tradition of saying "gasel" in the mesnevi in classical Iranian literature XI. The poet of the century. His tradition, which began with the placement of ten gazels in Varka and Gülşâh, was also followed by some of the classical Turkish literature poets who grown up in the Anadolu field. The first Turkish mesnevi XIII/XIV that carries this character. The Qur’an is the Qur’an, the Qur’an, the Qur’an, the Qur’an, the Qur’an. In the following centuries, some of the Turkish mosquitoes that were coveted were seen to have the same characteristics. The first name to take into account with an article is Hussein Ayan (1974), and the last one to take into account is Lokman Turan (2017). Turan, in his book published in 2017, detailedly examined the characteristics of Sheikh's Husrev u Shirin, Hamdullah Hamdî's Yusuf u Züleyhâ's and Fuzûlî's Leylâ vü Mecnûn in the context of "not placing gazele in the mesnevites" from the classical Turkish literature.
Klasik İran edebiyatında mesnevi içinde “gazel” söyleme geleneğinin ilk temsilcisi XI. yüzyıl şairlerinden Ayyûkî’dir. Onun, Varka ve Gülşâh’ına on adet gazel yerleştirmesiyle başlayan gelenek Anadolu sahasında yetişen klasik Türk edebiyatı şairlerinin bir kısmınca da izlenmiştir. Bu niteliği taşıyan Türkçe ilk mesnevi XIII/XIV. yüzyıl şairlerinden Ahmed Fakîh’in Kitâbu Evsâfı Mesâcidi’ş-şerîfe’sidir. Sonraki yüzyıllarda kaleme alınmış Türkçe mesnevilerin bir kısmının da aynı özelliği taşıdığı görülmektedir. Konuya bir makale ile dikkati çeken ilk isim Hüseyin Ayan (1974), son çalışmayı kaleme alansa Lokman Turan (2017)’dır. Turan, 2017 yılında yayımladığı kitabında klasik Türk edebiyatı alanında yetişmiş şairlerden Şeyhî’nin Husrev ü Şîrîn’i, Hamdullah Hamdî’nin Yûsuf u Züleyhâ’sı ve Fuzûlî’nin Leylâ vü Mecnûn’u bağlamında “mesnevilerde gazele yer verme” özelliğini ayrıntılı bir biçimde incelemiştir.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
