Abstract:

Eskişehir on yılı aşkın bir süredir kentteki mekânların dönüşümü açısından hızlı bir değişim yaşamaktadır. Neoliberal politikaların izlekleri devlet ve sermaye grupları tarafından benimsenmekte, bu izlekler Eskişehir kentinde de mekânsal dönüşüme neden olmaktadır. Kentsel alanın, Eskişehir özelinde Harvey‟in “kent girişimciliği” stratejisi çerçevesinde yerel yönetim(ler)ce özellikle de kent merkezinin metâlaştırılması ve kentin kamusal mekânsal varlığının bu anlamda aşındırılması süreci birebir gözlemlenmektedir. Eskişehir‟de tüketim mekânları ve eğlence merkezleri inşa etme stratejisi benimsenmiştir. Eskişehir “marka”laştırılabilir bir metâya dönüştürülürken “imaj” ve “marka” aranmıştır; bu çerçevede “şehrin kültürü ve eşsizliği” kentin görüntüsünde önemli, çarpıcı değişikliklerin gerçekleştirilmesine neden olmuştur. Eskişehir son on yılda orta sınıfın tüketim olanaklarını artıran mekânların sayısının hızla çoğaldığı, tüketimin buna paralel olarak arttığı bir kent olmaya başlamıştır. Arka arkaya alışveriş merkezlerinin, rezidansların eski üretim alanlarında inşa edildiği bir süreç yaşanmaktadır. Eskişehir kent merkezinde de sanayisizleşmenin ve buna bağlı olarak nezihleştirmenin etkisini görmek mümkündür. Sonuç itibariyle Eskişehir beslence ve eğlencenin şehrin yaşantısında merkezi bir konuma sahip olduğu bir kent haline dönüşmüştür.

Keywords: