Görüntüleme
24
İndirme
6
Bu çalışmada 1980-1992 dönemi arasında Türkiye'deki medya iletişim çalışmaları ile özellikle kitle iletişim araçlarının kültürel alanda oluşturduğu değişimlere yönelik tartışmalar tespit edilerek değerlendirmeler yapılmıştır. Çalışma kapsamında Ertuğrul Özkök’ün (İletişim Kuramları Açısından Kitlelerin Çözülüşü ile Sanat, İletişim ve İktidar), Nabi Avcı’nın (Kitle Kültürü: Enformatik Cehalet), Deniz Güler’in (Eğitim İletişimi Kurumu Olarak Çocuk Televizyonu ve Uygulamaları İle Bir Model Önerisi), Ünsal Oskay’ın (Çağdaş Fantazya: "Popüler Kültür Açısından Bilim-kurgu ve Korku Sineması"), Emre Kongar’ın (Kültür ve İletişim), Ahmet Haluk Yüksel’in (Atatürkçü Düşünce Sisteminde Kültürel İletişimin Modele Dayalı Boyutları), Meral Özbek’in (Popüler Kültür ve Orhan Gencebay Arabeski) ve Ahmet Oktay’ın (Kültür ve İdeoloji) medya ve iletişim çalışmaları kapsamına girdiği düşünülen çalışmaları üzerinde durulmuştur. Yapılan incelemede farklı bakış açısı ve perspektif sunan akademisyenlerin ortak birçok nokta üzerinde yoğunlaşarak hegemonya eleştirisi, ideolojik yaklaşımlar, toplumsal sorunlar, dışa bağımlılık ve yabancılaşma sorunu üzerinde durdukları görülmüştür. Akademisyenler bu kavramlar üzerinden okuma yazma oranı, köyden kente göç, dış kaynaklı hegemonik yayınlar ve medya üzerinden politik kültür inşası gibi unsurlara eleştirel bakış açısı ve çözüm önerileri sunmaktadır. Düşünce farklılıklarına yönelik inceleme yapıldığında Nabi Avcı ve Deniz Güler’in medya aracılığıyla eğitim işlevinin arttırılması gerektiğini savunurken Ünsal Oskay ve Emre Kongar’ın ise hegemonik yapının kırılmasında temel eğitimin işlevine vurgu yaptıkları sonucuna ulaşılmıştır. Bu dönemde çalışma yürüten söz konusu akademisyenlerin fikirlerinde birtakım değişiklikler olmasına karşın çözüm önerilerinin benzer perspektiflerde olması o döneme ilişkin tesadüfi bir yaklaşım olmaktan ziyade bir çözüm arayışı olarak değerlendirilmektedir.
In this study, the debates on the changes in the cultural field by the mass media and the media communication studies in Turkey between the period of 1980-1992 were determined and evaluations were made. Within the scope of the study, Ertuğrul Özkök's (İletişim Kuramları Açısından Kitlelerin Çözülüşü ile Sanat, İletişim ve İktidar), Nabi Avcı's (Kitle Kültürü: Enformatik Cehalet), Deniz Güler's (Eğitim İletişimi Kurumu Olarak Çocuk Televizyonu ve Uygulamaları İle Bir Model Önerisi) , by Ünsal Oskay (Çağdaş Fantazya: "Popüler Kültür Açısından Bilim-kurgu ve Korku Sineması), Emre Kongar (Kültür ve İletişim), Ahmet Haluk Yüksel (Atatürkçü Düşünce Sisteminde Kültürel İletişimin Modele Dayalı Boyutları), Meral Özbek (Popüler Kültür ve Orhan Gencebay Arabeski) and Ahmet Oktay (Kültür ve İdeoloji),which are thought to fall within the scope of media and communication studies, are emphasized. In the examination, it has been seen that the authors, who offer different perspectives and perspectives, focus on many common points and focus on the criticism of hegemony, ideological approaches, social problems, foreign dependency and alienation. Academicians present critical perspectives and solutions to factors such as literacy rate, migration from village to city, foreign hegemonic publications, and political culture building through media. When examining the differences of opinion of the authors, it was concluded that while academicians such as Nabi Avcı and Deniz Güler argued that the educational function should be increased through the media, academicians such as Ünsal Oskay and Emre Kongar emphasized the function of basic education in breaking the hegemonic structure. Although there are some changes in the ideas of the thinkers, the similar perspectives of the solution proposals are considered as a search for a solution rather than a coincidental approach to that period.
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
