Özet:

Osmanlı toplumu vergi verme durumlarına göre askerî ve reaya olarak iki ana gruba ayrılmıştı. Osmanlı toplumunda bu iki gruptan farklı olarak bir de muaf ve müsellemler grubu vardı. Muaf ve müsellemler devlet için hizmet etmeleri şartıyla hizmetleri süresince birtakım vergilerden muaf tutulmuştu. Bu çalışmanın amacı Osmanlı Devleti’nin -askerîler haricinde toplumun bir başka kesimine- vergi muafiyeti tanımasının sebebini ortaya koymaktır. Bu nedenle makalede vergi sayımları sonucunda vergi mükellefleri, vergiler ve bazı vergilerden muaf olanların kaydedildiği mufassal tahrir defterleri ana kaynak olarak seçilmiştir. Makalede serhat sancağı olan Vidin sancağının mufassal tahrir defteri kullanılmış, devletin sancakta muaf ve müsellemler grubuna muafiyet verdiği vergiler ile muafiyet vermesine sebep olan hizmetler incelenmiştir. Buna göre devlet sancakta muaf ve müsellemler grubu olarak şahincilere, çakırcılara, sayyadân-ı mâhilere (balıkçılar) zenberekçilere, tüfenkçilere, neccarlara, bennalara, haddadlar, yaycılara derbendçilere, martoloslara gemicilere, gemileri koruyanlara, köprücülere cami meremmetçilerine taşçılara havass köylerinin halkına âmâlara ve maddi durumu iyi olmayanlara vergi muafiyeti tanımıştı

Anahtar Kelimeler: