Özet:

Osmanlı Devleti’nin onuncu padişahı olan Kanuni Sultan Süleyman, babası Yavuz Sultan Selim gibi şair sultanlardandır. Kanûnî Sultan Süleymân, şiirlerinde Muhibbî mahlasını kullanır. Şehzadeliği ve sultanlığı dönemlerinde şairlerle yakın ilişkiler kuran Sultan Süleyman, pek çok şaire hamilik etmiş ve onlara yüce ihsanlarda bulunmuştur. Şairlere/yazarlara hamilik yapması onları koruyup kollaması sebebiyle edebiyat çevresinde oldukça sevilen Sultan Süleyman, bu ve bu gibi sebeplerle XVI. yüzyıl tezkirelerinde kendisine oldukça geniş bir çerçevede yer bulmuştur. Tezkirelerde sultanın yaşam öyküsünün, fetihlerinin ve imaretlerinin yanı sıra şair kimliği de eksiksiz bir şekilde belirtilmiştir. Bu bölümlerde sultanın şiirlerinin yanı sıra sultana sunulan ve ona atfedilen şiirlere de oldukça geniş bir şekilde yer verilmiştir. Bu çalışmada XVI. yüzyıl tezkirelerinden hareketle şair sultanlardan olan Kanuni Sultan Süleyman’ın hayatı, sanatı, imaretleri ve hamiliğiyle ilgili değerlendirmeler ele alınacaktır. Ahdî, Beyânî, Kınalı-zâde Hasan Çelebi, Sehî ve Latîfî tezkirelerinde padişahlar içinden şairlik yapanlar için ayrı bir başlık açılmıştır. Diğerlerinden farklı olarak Âşık Çelebi’de ise ayrı bir bölüm olmamasına karşın tezkirenin “Fasl-ı Evvel” ve “Mukaddime” bölümlerinde padişahların şairlikleriyle ilgili değerlendirmeler yapılır. Çalışmada padişahla ilgili kullanılan başlıklar, saltanatının nasıl geçtiği, hamilikleri, verilen şiir örneklerinde bulunan odak unsuru, şairin biyografisinde kullanılan kelime kadrosu, sultanın ön plana çıkarılan özelliği, verilen şiir örneklerinin adeti ve içeriği, sultanın mahlasının sunum şekli, bilgilerin aktarılış sırası gibi çeşitli konulara değinilerek bu değerlendirmeler ele alınacaktır.

Anahtar Kelimeler: