Özet:

ABSTRACT   Aim: This study assessed the shear bond strength of a nanohybrid composite resin and a compomer to Biodentine® using three bonding systems (total-etch one-bottle, one and two- step self-etch). Material and Methods: A total of ninety customized acrylic blocks were prepared and 4-mm diameter × 2-mm deep holes were instrumented in all blocks. The holes were filled with Biodentine®. Dividing the blocks into 6 groups, Groups 1–3 had compomer placed over the Biodentine® with Clearfil SE Bond®, Prime&Bond NT® universal testing machine, or Clearfil Universal Bond®, respectively Groups 4–6 were restored with composite using the same adhesives. A universal testing device determined the shear bond strength, and the fractures were examined with a stereomicroscope. Obtained data were analyzed with a two-way ANOVA and Tukey post-hoc tests. Results: The composite’s mean shear bond strength to Biodentine® was significantly higher (p <0.05) than the compomer’s. The bond strength was found to be higher in using with the two-step self-etch adhesive system for both restorative materials (p <0.05). The highest bond (14.10 ± 2.83 MPa) was achieved in Group 4, while Group 2 was the lowest (8.25 ± 0.97 MPa). Conclusion: The bonding to Biodentine® was affected by both the restorative material and adhesive system. Composite resins applied with the different adhesive systems had higher shear bond strengths than did compomer with the same adhesives. Additionally, the two-step self-etching adhesive system was more likely to obtain high shear bond strength irrespective of the restorative material (compomer or composite). Keywords: Tricalcium silicate, composite resins, compomers, adhesives BİODENTİNE’İN® ÇEŞİTLİ BAĞLAYICI AJANLARLA KOMPOMER VE  KOMPOZİTE BAĞLANMA DAYANIMI: BİR İN-VİTRO ÇALIŞMA ÖZ   Amaç: Bu çalışmada, Biodentine®’in üç farklı çeşitteki dentin bağlayıcı ajan (total etch, tek ve iki aşamalı self-etch adeziv sistemler) kullanılarak bir nanohibrit kompozit rezine ve bir kompomere olan bağlanma dayanımı değerlendirilmiştir. Gereç ve Yöntem: Doksan adet akrilik blok oluşturuldu ve bu bloklarda her birinde çapı 4 mm, derinliği 2 mm olan boşluklar oluşturuldu. Bütün boşluklar Biodentine®’le dolduruldu. Örnekler 6 gruba ayrıldı. Grup 1’de Biodentine®’in üzerine Clearfil SE Bond® ile kompomer Grup 2’de Biodentine®’in üzerine Prime&Bond NT® ile kompomer Grup 3’de Biodentine®’in üzerine Clearfil Universal Bond® ile kompomer Grup 4’de Biodentine®’in üzerine Clearfil SE Bond® ile kompozit Grup 5’de Biodentine®’in üzerine Prime&Bond NT® ile kompozit Grup 6’da Biodentine®’in üzerine Clearfil Universal Bond® ile kompozit uygulandı. Bağlanma dayanımı universal test cihazıyla belirlendi ve başarısızlığa uğramış yüzeyler steromikroskopla incelendi. Veriler iki yönlü ANOVA ve Tukey Çoklu Karşılaştırma testleriyle analiz edildi (a= 0.05). Bulgular: Kompozit rezinin biodentine bağlanma dayanı- mı kompomerden daha yüksek olarak bulunmuş- tur(p<0.05). İki aşamalı self-etch adeziv system, her restoratif materyal için diğer adezivlerden daha yüksek bağlanma dayanımı göstermiştir (p<0.05). Biodentine® en yüksek bağlanma dayanımı (14.10±2.83 MPa) G-4’den (kompozit ile Clearfil SE Bond®) ve en düşük bağlanma dayanımı (8.25±0.97 MPa) G-2’den (kompomer ile Prime&Bond NT® ) edilmiştir. Sonuç: Biodentine®’in bağlanma dayanımı kullanılan bağlayıcı ajan ve restoratif materyalin tipinden etkilen- miştir. Farklı çeşitteki bağlayıcı ajanlarla uygulanan kom- pozit rezin, Biodentine® kompomerden yüksek bağlanma dayanımı göstermiştir. İlaveten, iki aşamalı self-etch adeziv sistem hem kompomer hem de kompozit rezinle uygulandığında Biodentine® yüksek bağlanma dayanımı elde edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Trikalsiyum silikat, kompozit rezinler, kompomerler, adezivler 

Anahtar Kelimeler: