Özet:

ABSTRACT Objective: The purpose of this study was to analyze the shear bond strength of orthodontic metal braces to restorative materials with various constituents and manufacturing methods after dif- ferent surface conditioning methods. Methods: The samples were prepared from Vita Mark II, Shofu Block HC, Brilliant Crios computer- aided design/computer-aided manufacturing blocks, and Gradia Direct composite restorative material, and they were exposed to 5000 thermal cycles. Fabricated samples were divided into 6 groups based on the surface conditioning method (n = 12): control (no conditioning); etching with hydrofluoric acid; sandblasting with aluminum oxide; tribochemical silica coating with CoJet sand; bur abrasion; Monobond Etch and Prime application. The surface characteristics of the restorative materials were analyzed with a scanning electron microscope. The universal adhesive was applied to the specimens, and orthodontic braces were bonded with a light-cure adhesive paste. After thermal cycling, shear bond strength values were measured, and the adhesive remnant index was recorded. Two-way analysis of variance and Tukey tests were used for statistical analysis. Results: Both the surface conditioning method and the material type significantly affected shear bond strength values. In addition, the interaction between these variables was significant (P < .001). Control groups of all restorative materials had significantly the lowest shear bond strength values. Conclusion: Surface conditioning methods significantly enhanced the shear bond strength. Control groups of Vita Mark II and Shofu Block HC demonstrated shear bond strength values lower than the acceptable limit, but the rest of the groups showed adequate adhesion (above 6 MPa). Consequently, clinicians can prefer Monobond Etch and Prime along with a universal adhesive as a safer surface conditioning method. Keywords: Bond strength, CAD/CAM, orthodontic braces, restorative materials, surface conditioning ÖZ Amaç: Bu çalışmanın amacı, ortodontik metal braketlerin çeşitli bileşenlere ve üretim süreçlerine sahip restoratif materyallere makaslama bağlanma direncini (MBD) farklı yüzey işlemleri sonrası analiz etmektir. Yöntemler: Örnekler Vita Mark II, Shofu Block HC, Brilliant Crios CAD/CAM blokları ve Gradia Direct kompozit restoratif materyalinden hazırlanmıştır ve 5000 termal siklusa maruz bırakılmış- tır. Hazırlanan örnekler, yüzey işleme yöntemine göre altı gruba ayrılmıştır (n = 12): kontrol (işlem yok); hidroflorik asit uygulaması; alüminyum oksit ile kumlama; CoJet kumu ile tribokimyasal silika kaplama; frez ile aşındırma; Monobond Etch and Prime (MEP) uygulaması. Restoratif materyal- lerin yüzey özellikleri taramalı elektron mikroskobu ile analiz edilmiştir. Örneklere üniversal ade- ziv uygulanmıştır ve ortodontik braketler ışıkla sertleşen adeziv pasta ile yapıştırılmıştır. Termal döngü sonrasında MBD değerleri ölçülmüştür ve artık adeziv indeksi kaydedilmiştir. İstatistiksel analiz için iki yönlü ANOVA ve Tukey testleri kullanılmıştır. Bulgular: Hem yüzey işleme yöntemi hem de malzeme türü MBD değerlerini anlamlı derecede etkilemiştir. Ayrıca, bu değişkenler arasındaki etkileşim de anlamlı bulunmuştur (P < .001). Tüm restoratif materyallerin kontrol gruplarının anlamlı derecede en düşük MBD değerlerine sahip olduğu görülmüştür. Sonuç: Yüzey işleme yöntemleri MBD'yi anlamlı derecede arttırmıştır. Vita Mark II ve Shofu Block HC'nin kontrol gruplarının MBD değerlerinin kabul edilebilir sınırın altında olduğu tespit edilmiştir, fakat grupların geri kalanı yeterli adezyon (6 MPa'ın üzerinde) göstermiştir. Sonuç olarak, klinisyenler daha güvenli bir yüzey işleme yöntemi olan üniversal adeziv ile birlikte MEP kullanınımını tercih edebilirler. Anahtar Kelimeler: bağlanma dayanımı, CAD/CAM, ortodontik braketler, restoratif materyaller, yüzey işlemi

Anahtar Kelimeler: