Özet:

Bir kavram olarak mimesis, sanat ve dolayısı ile de sanatçının, doğayı taklit etmesini ifade etmektedir.Başka bir deyişle, mimetik sanat kuramı, herhangi bir temsili sanat türünün doğanın kopyası olduğu varsayımı üzerine kuruludur. Günümüzde kullanıldığı şekliyle mimesis, aslen başlıca iki Yunanlı kaynaktan doğmuştur. Batı edebiyat eleştirisi esasına göre, Platon ve Aristoteleskendi öğrencileri ve takipçilerine bu kavramın çağrışımlarını yöntemsel olarak oluşturmuş ve yaygınlaştırmışlardır. Örneğin Platon mimesisi taklitle özdeşleştirir. Bununla birlikte Platon’a göre, gerçeğin kendisinden uzaklaşmış durumda olduğu için taklit ve taklitle ilgili herkes ve her şey zararlıdır. Bunun sonucu olarak Platon, sağlıklı bir devletten temsili sanatları uzaklaştırır.Platon, edebiyatın yalnızca bir yanılsama olduğunu varsaydığından, yanıltıcı olduğuna inanır.Bu sebeple de Platon,olumsuz bir mimesis örneği inşa eder. Bütün bunlara ek olarak, Platon’un en öne çıkan öğrencilerinden biri olan Aristoteles, bir temsili sanat türü olarak edebiyatın mimetik olduğu konusunda, öğretmeni ile aynı fikirdedir. Fakat Aristoteles, taklit anlamını veren mimesisin, yorum kavramını da ifade ettiğine inanır. Ayrıca Aristoteles, insan taklit edici bir varlık olduğundan, taklit yeteneğinin insanın doğal bir parçası olduğunu düşünür. Buna ilaveten, mimesis Aristoteles’e göre eğitim sürecinin önemli bir öğesidir. Batı eleştiri kültürü, özellikle de İngiliz geleneği, mimetiktir. Bilhassa İngiliz Rönesansı boyunca, özellikle de Aristoteles’inPoetika’sının özgün nüshasının bulunmasından sonra, mimesis kavramı İngiliz Edebiyatı ve edebiyat eleştirisinde daha da etkili hale gelir. Sir Philip Sidney, 16. Yüzyıl İngiliz yazarı ve devlet adamı düşüncesinin bir temsilcisi olarak, mimesis kavramını kendi uygulamasına aktarır. Sidney, mimesisin belirttiği yorum kavramını öne çıkarır. Örneğin İngiliz Romantizmi döneminde, William Wordsworth ve S. T. Coleridge, mimesisi kendi kültürel devirleri için yorumlarlar. Bu nedenle bu çalışma mimesis kavramının anlamı üzerine, klasik döneme ait örneklerden başlayan ve 20. Yüzyıl yorumları ile sona eren, çözümleyici bir inceleme yapmayı amaçlamaktadır

Anahtar Kelimeler: