Görüntüleme
8
William Shakespeare'in Othello (1603) ve Twelfth Night (1602) adlı oyunu, Rönesans döneminin belirli toplumsal cinsiyet normlarını hiçe sayarak, erkek ve kadın karakterlerin rollerini inceleyerek toplumsal cinsiyete farklı bakış açıları sunar. 16. yüzyılda toplum tarafından erkeğe ve kadına biçilen belirli cinsiyet rollerine rağmen, Şekspir, özellikle de becerilerini ve zekalarını kanıtlaması ve geliştirmesi için susturulmuş kadınların ufkunu genişletmiştir. Şekspir, eserlerinde bir dereceye kadar Rönesans klişelerini destekleyip yansıtsa da, büyük olasılıkla bu temsillere meydan okumuş ve onlarla oynamıştır. Othello ve On İkinci Gece'de tipik kadın rollerinden vazgeçip kasıtlı olarak erkek rollerini üstlenen kadın karakterlerin yanı sıra toplumsal olarak kurgulanmış kadınlık rollerine kendini adamış kadın karakterlere de rastlamak olasıdır. Ancak tüm bu kadınlar, kadınlık rollerini sürdürmekte ısrar ederlerse ya susturulurlar ya da sonları ölüm olur. Şekspir, bu oyunlarda kadın karakterlere erkeksi özellikler atayarak ve homoerotik çekiciliği ve eşcinsel erkek ilişkilerini vurgulayarak toplumsal cinsiyet beklentilerini ve geleneklerini alt üst eder. Bu makalenin amacı, Şekspir dönemindeki toplumsal cinsiyet rollerine odaklanarak Othello ve On İkinci Gece’yi feminist bir bakış açısıyla incelemektir. Ayrıca aşk temasının, trajik kahraman Othello'nun kıskançlığının bir sonucu olarak bazı karanlık özellikler taşırken, On İkinci Gece’de Şekspir'in geleneksel cinsiyet rollerini ve ilişkilerini eğlenceli bir şekilde ele almasıyla ve çeşitli aşk üçgenlerinden dolayı nasıl daha mizahi bir tasvire dönüştüğünü göstermektir.
William Shakespeare’s Othello (1603) and Twelfth Night (1602) provide distinctive perspectives on gender by exploring the roles of male and female characters in defiance of specific gender norms of the Renaissance period. Despite the specific gender roles assigned to men and women by society in the 16th century, Shakespeare depicted a broad horizon, particularly for silenced women in order to prove and promote their skills and intelligence. While Shakespeare favored and mirrored the Renaissance stereotypes of gender to some extent, he was most likely to defy and play with those representations. In Othello and Twelfth Night, it is likely to come across female characters who give up their typical female roles and assume the roles of males intentionally, as well as female characters who are committed to their female roles socially constructed. However, all these women end up being silenced or with death if they insist on maintaining their female roles. Shakespeare subverts gender expectations and conventions by assigning masculine features to female characters and highlighting homoerotic attraction and gay male relationships in these plays. The aim of this paper is to analyse Othello and Twelfth Night from a feminist perspective with a focus on gender roles in Shakespeare’s period. It will also demonstrate how the theme of love is depicted to bear some dark features as a result of tragic hero, Othello’s jealousy, while it turns into a more humorous portrayal because of various love triangles in Twelfth Night with Shakespeare’s playful treatment of traditional gender roles and relations.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
