Görüntüleme
8
Bu çalışma, Afrika Boynuzu’nda yer alan Eritre devletinin bağımsızlığı konusunun uluslararası alanda gündeme geldiği iki tarih olan 1950 ve 1990’ların başlarını odağa alarak, 1950’lerde onaylanmayan bağımsızlığın 1990’larda onaylanmış olmasını sorun edinmektedir. Bu açıdan, çalışmanın ilgi alanını bağımsızlık gündemine taraf devlet ve örgütlerin faaliyetleri oluşturur. Eritre’nin bağımsızlığı meselesinin kırk yıl ara ile farklı kararlarla sonuçlanmasının, bölgede çıkarları bulunan uluslararası aktörlerin tutumları, Birleşmiş Milletler’in rolü ve kararları ve bölge ülkelerinin iç dinamikleriyle doğrudan ilintili olduğu öne sürülmektedir. Bu bağlamda, Etiyopya ve Eritre’nin tarihsel birlikteliği ve ayrımına odaklanarak, bu iki coğrafyanın ilişkisinin Eritre’nin bağımsızlığı özelinde üstünde durulan bir unsur olduğu gözler önüne serilmektedir. Bu iki ülkenin bir aradalığını ön gören ve görmeyen argüman ve tarihsel gelişmeler ele alınarak, Eritre’nin ikinci bağımsızlık gündeminde, ilkinde olmayan karşılıklı uzlaşı ve Eritre’nin ulusal niteliğinin üzerinde durulmuştur. İkinci olarak, self-determinasyon ve ayrılma konusunda dünyada yaşanan gelişmelerin Eritre’nin bağımsızlığına nasıl etki ettiği analiz edilmektedir. Bu noktada uluslararası örgütler tarafından alınan kararlar ve değişen normlar incelenmektedir. Son olarak Soğuk Savaş’ın tırmanma ve sönümlenme evrelerini merkeze alarak, ülkenin geleceğinde dış aktörlerin bölgesel ve küresel politikalarının nasıl belirleyici olduğu sorgulanmıştır. Özellikle ilk bağımsızlık gündeminin Soğuk Savaş politikaları gereği desteklenemeyecek ve Etiyopya’nın toprak bütünlüğünü savunacak bir konjonktürde, ikincisinin ise blok politikalarının çözüldüğü ve küresel dönüşümün başladığı yeni bir geçiş evresine denk geldiği için dış aktörlerce olumlu karşılandığı ve mümkün hale geldiği ileri sürülmüştür.
This study examines Eritrea's independence by highlighting the discrepancy between the lack of approval for freedom in the 1950s and its subsequent support in the 1990s. Divergent outcomes regarding Eritrean independence, separated by a span of forty years, are directly linked to the positions of international actors, the role and decisions of the United Nations (UN), and the internal dynamics. In this context, the study explores the historical unity and separation of Ethiopia and Eritrea, highlighting the significance of their relationship in the case of independence. By addressing the arguments on the coexistence of Ethiopia and Eritrea, the study underscores the second independence agenda of Eritrea, which emphasizes mutual reconciliation and national identity, an aspect lacking in the first independence movement. Secondly, the study analyzes the impact of global developments related to self-determination and secession by explicitly examining the decisions made by international organizations and the evolving norms surrounding these issues. Finally, the study focuses on the escalation and de-escalation phases of the Cold War. It examines regional and global policies of external actors that played a decisive role in shaping the country's future. It argues that during the first independence agenda, external actors supported and facilitated Eritrea's independence in a political sphere dominated by Cold War concerns for Ethiopia's territorial integrity. However, during the second independence agenda, external actors embraced and facilitated Eritrea's independence due to the coinciding of a transitional phase marked by the dissolution of bloc politics and the onset of global transformation.
Alan : Güzel Sanatlar; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
