Görüntüleme
7
İndirme
2
XX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren batı edebiyatının özellikle de klasik batı romanının kanonik yapısı kırılmaya uğrar ve türler arası geçişi öne çıkaran, romansal kodların iç içe geçtiği kimi zaman ise yok edildiği alt türler ortaya çıkar. Yeni oluşan bu melez türlere ait örnekler vererek modern Fransız romanına farklı bir bakış açısı getiren Jean Echenoz, roman sözleşmelerini değiştirerek anlatıya bir dinamiklik kazandırır. Geleneksel roman özelliklerine önemli ölçüde sadık kaldığı gözlemlenen yazar anlatının temel kavramlarını yeniden yorumlayarak daha sinematografik bir anlatı yapısı oluşturur. Bir Yıl (Un an) ve Ben Gidiyorum (Je m’en vais) romanlarında, klasik Fransız romanındaki durağan, yerinde sayan ve detaylı mekân betimlemeleri yerini mekânın devingen olduğu, sürekli değişen ve köksüzlüğü çağrıştıran bir anlatıya bırakır. Roman karakterlerinin sürekli seyahat halinde olması bir taraftan uzamsal anlamda bir hareketlilik oluştururken bir taraftan kahramanların aidiyet duygusunu zayıflatır. Bu çalışmada, devingen mekân ve devingen karakter ilişkileri, boşluk, belirsizlik, kök salmanın imkansızlığı ve herhangi bir bağ kurmaya olanak tanımayan mekânsızlık konuları kurmaca kuramları ve yersizlik teorisi (non-lieu) ışığında incelenecektir.
The XX. From the second half of the century, the canonical structure of Western literature, especially the classical Western novel, is broken, and subtypes appear that highlight the transition between the species, and sometimes the romantic codes go into the interior and are destroyed. Jean Echenoz, who brings a different perspective to the modern French novel by giving examples of these newly formed melez species, gives a dynamicity to the story by changing the novel contracts. It creates a more cinematographic narrative structure by reinterpreting the basic concepts of the observed writer's narrative, which has remained substantially faithful to the characteristics of the traditional novel. In a year (Un an) and I go (Je m'en vais) novels, the classic French novel's stagnant, localized and detailed spatial descriptions place a narrative where the spatial is devingen, constantly changing and calling for irradiation. The fact that the novel characters are constantly traveling, on the one hand, creates a mobility in the spatial sense, while on the other hand, weakens the hero's sense of belonging. In this study, the devingen space and devingen character relationships, the emptiness, uncertainty, the impossibility of rootsing and the impacificity subjects that do not allow any connection to be recognized will be studied in the light of the theory of the creation and the theory of the impacificity (non-lieu).
Alan : Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
