1917'de Rusya'da Şubat burjuva-demokratik devriminden sonra, Ermenilerin Azerbaycanlılara yönelik etnik temizlik politikasının ikinci aşaması başladı (1918-1920). Yine Şuşa dahil tüm Karabağ bölgesi hedef olarak seçilmiştir. Böylesine karmaşık bir tarihsel dönemde, Mayıs 1918'de Güney Kafkasya'da üç bağımsız cumhuriyetin kurulmasıyla Şuşa'daki Ermeniler ve Azerbaycanlılar arasındaki ilişkiler daha da gerginleşti. Karabağ'ın dağlık kesiminde yaşayan Ermeniler, 22 Temmuz 1918'de "bağımsızlığını" ilan etmeye çalıştı. Tarihsel olarak Azerbaycan halkının yaşadığı Karabağ, Azerbaycan Halk Cumhuriyeti için bir ölüm kalım meselesiydi. Karabağ ve onun merkezi olan Şuşa'nın Ermenilere verilmesi veya Ermeniler lehine herhangi bir karar alınması hiçbir zaman tartışma konusu olmamıştır. Yeni kurulan devlet, diğer alanlarda olduğu gibi ülkenin toprak bütünlüğünün korunması alanında da ciddi zorluklarla karşı karşıya kalmış ve varlığını sürdürdüğü 23 ay boyunca Ermenistan'dan gelen sürekli tehditlere gereği gibi direnmiştir. Hükümetin resmi yayın organı olan Azerbaycan gazetesi bu konuda şunları yazdı: "Bakü ülkemizin vücudunu oluşturduğunda, Karabağ Azerbaycan'ın ruhunu, zevkini oluşturur. Bakü Azerbaycan'ı maddi olarak sağlıyorsa, Karabağ'ın onu manevi olarak desteklediği herkes tarafından bilinmektedir. Azerbaycan Türklerine ruhsal ve manevi zenginlik veren, onları entelektüel ve fikir sahibi yapan Karabağ ve Karabağ'dır dersem, sanırım hiçbir Azerbaycanlı bunu inkar etmez. Bu nedenle Karabağ'ı sımsıkı elimizde tutmak bizim için bir ölüm kalım meselesidir."
In 1917, after the February bourgeois-democratic revolution in Russia, the second stage of the ethnic cleansing policy of the Armenians towards the Azerbaijanians began (1918-1920). The whole area, including the Shusha, has been selected as target. During such a complex historical period, with the establishment of three independent republics in the South Caucasus in May 1918, the relations between the Armenians and the Azerbaijanians in Shusha became even more tensioned. The Armenians who lived in the mountainous part of Karabakh tried to declare their "independence" on 22 July 1918. Historically, Karabakh, where the people of Azerbaijan lived, was a matter of survival for the People's Republic of Azerbaijan. The provision of Karabakh and its center, Shuşa, to the Armenians or any decision made in favor of the Armenians, has never been a matter of discussion. The newly established state, as in other areas, has also faced serious difficulties in the protection of the country’s territorial integrity and has resisted the continuous threats from Armenia for 23 months of its existence. The Azerbaijani newspaper, the official publication body of the government, wrote: “When the backyard forms the body of our country, the Karabakh forms the spirit, the pleasure of Azerbaijan. If Baku supplies Azerbaijan materially, it is known by everyone that Karabakh supports it spiritually. As I say it is Karabakh and Karabakh that give the Azerbaijani Turks spiritual and spiritual wealth, which makes them intellectual and intellectual, I think no Azerbaijani will deny it. Therefore, keeping Karabakh in our hands is a matter of survival for us."
Alan : Eğitim Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|