Abstract:

Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinin şiddet eğilimleri ve yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkilerin çeşitli değişkenlere göre incelenmesidir. Bu araştırma, ilişkisel tarama modelinde bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini Cumhuriyet Üniversitesi’nde 2017- 2018 eğitim öğretim yılında farklı fakültelerde öğrenim görmekte olan 596 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak Şiddete Yönelik Tutum Ölçeği, UCLA Yalnızlık Ölçeği ve Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Araştırma verilerin analizi için; betimsel istatistikler ile birlikte Tek Yönlü Çok Değişkenli Varyans Analizi (MANOVA) ve Basit Doğrusal Regresyon Analizi kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre erkek öğrencilerin şiddet eğilimi kadın öğrencilerden anlamlı bir şekilde daha yüksek bulunurken öğrencilerin yalnızlık puanlarının cinsiyete göre anlamlı bir farklılık göstermediği tespit edilmiştir. Öğrencilerin şiddet eğilimi ve yalnızlık düzeyleri anne tarafından şiddete maruz kalma değişkenine göre ise anlamlı bir farklılık göstermediği bulunmuştur. Diğer taraftan ise öğrencilerin baba şiddetine maruz kalma değişkenine göre şiddet eğilimi düzeyi arasında anlamlı bir ilişki olduğu, yalnızlık düzeyinde ise anlamlı bir ilişki olmadığı tespit edilmiştir. Üniversite öğrencilerinin ebeveyn şiddetine tanık olma değişkenine göre şiddet eğilimi ve yalnızlık düzeyi anlamlı bir şekilde farklılaştığı bulunmuştur. Öğrencilerin şiddet eğilimleri ile yalnızlık düzeyleri arasında düşük düzeyde pozitif yönde bir ilişki bulunmuş olup yalnızlık düzeyleri artıkça, şiddet eğilimlerinin de arttığı saptanmıştır. Elde edilen bulgular literatür eşliğinde tartışılmıştır.

Keywords: