Görüntüleme
569
İndirme
11
Sesli Dinleme
2
Mondros Ateşkes Antlaşmasıyla Türklerin elinden her şeyleri alınıyordu Antlaşmanın 7. Maddesi ile İtilaf Devletleri, güvenliklerini tehdit edecek durumla karşılaştıkları takdirde, işgal etmedikleri yerleri işgal altına alacaklarını pekiştirmişlerdi. Bu bölgelerin Türk Olmayan unsurları güvensizlik ve Türk zulmü altında olduklarını kışkırtıcı telgraflarla ilan ederek işgal davetçisi rolünü oynamışlardır. İşgalci devletlerde bu çağrıya gönülden katılmışlardır. Özellikle İngilizler, Osmanlı ülkesindeki Rum, Ermeni, Arap, Kürt gibi unsurları hem birbirinden çeşitli vaatlerle ayırmak, hem de Türkler aleyhinde birleştirerek kışkırtmak için büyük çaba harcamışlardır. İşgalcilerin dayandıkları gerekçeler Türkler aleyhindeki klasik suçlama kampanyasına dayandırılmıştır. Buna göre önce Türkler uygar değildirler, sonrada, özellikle jön Türk olarak adlandırdıkları ittihatçılar, ülkeyi uzun dertlere ve ıstıraplara boğmuşlardı. İstanbul Hükümeti Barış Konferansına sunduğu muhtıralarında bu görüşün ikinci kısmına, canı gönülden katılmıştır ve Birinci Dünya Savaşına girme sorumluluğunu İttihatçılar yüklemişlerdi. Fakat büyük bir Türk düşmanı ve Paris’teki “Onlar Konseyi’nin başı olan Fransız Başbakanı Georces Cleemenceau, bu tezi yeterli bulmamış, Türkleri tüm olarak sorumlu saymıştır. Ana problem, Osmanlı ülkesinin parçalanmasıydı. Türkler de topun ağzındaydılar. Galip Devletler batı uygarlığını temsil ettikleri iddiasında idiler: Kendileri dışında olanlar - savaşı yitirdikleri için olacak – uygar değildi. Hele, Osmanlı ülkesi içinde olanları yetiştirmek ve eğitmek gerekiyordu. Himaye ve manda formülleri bu amaçla ortaya atılmıştır. Türkler için Anadolu ortasında, küçük bir vatan haritası çizilmişti. Sevr Antlaşması bu yeni düzenin güvence belgesi olacaktı. 12 Ocak 1920’de İstanbul’da toplanan meclis, Misak-ı Milli kararı dışında kendini gösteremedi ve 16 Mart 1920’de İstanbul’un işgali ve Meclisin basılması üzerine çalışmasını durdurdu. 23 Nisan 1920’de TBMM.’nin açılışıyla politika merkezi Ankara’ya kaydı. Çünkü 18 Mart günü Rıza Nur ve arkadaşlarının bilinçli olarak verdikleri önerge üzerine Meclis kendi iradesiyle toplantılarını süresiz erteleme kararı aldı. Böylece, ileride başka şartlarda ve yerde kendini yeniden toplama imkânını hukuken elinde tutmuş oluyordu. Yeni toplantıya ve toplantı yerine geçişte bu karar bir meşruluk köprüsü oluşturacaktır. Önergenin ve kararın bir nedeni de Padişah’ın önüne geçmek, fesih imkânını bir yana itmek, Saray’ı Meclis’in geleceği konusunda söz sahibi olmaktan çıkarmaktı. Meclis-i Mebusan’ın almış olduğu faaliyetlerini tatil kararı, meşruluk köprüsünü daha da sağlamlaştırdı. Mebusan Reisi Celalettin Arif Bey’in olumlu tavrı ve Ankara’ya geçmesi, ibreyi kesin bir şekilde yeni girişim yönüne, yani Ankara’ya döndürdü. İstanbul’un işgalini öğrenir öğrenmez, Mustafa Kemal Paşa’nın ilk düşündüğü husus, Ankara’da bir meclis toplamak olmuştu. Bir yandan belli tedbirler alırken, bir yandan da, meclisin özelliği ve nasıl toplanacağı konusunda Ankara’da görüşülmekteydi. Çalışmalar uzun sürmedi. Toplanacak meclisin, bir “müessesani meclis” yani “kurucu meclis” olması kararlaştırıldı. Meclis üyelerinin seçiminin suretle yapılması ve bunu sağlamak için de seçim kanununa bağlı kalmadan seçimlerin pratik bir yolla sonuçlandırılması uygun görüldü. Fakat varılan kararları bir seçim emri şeklinde ilgililere bildirilmesinin mahzurları vardı. Bunun için, önce Kolordu Komutanlarının düşüncelerini öğrenmek isteyen Mustafa Kemal Paşa, “Aşağıda belirtilen suretin gerek esasının ve gerekse tatbikatının tasvip edildiğini veyahut değiştirilmesi uygun görülen noktaların yarın sabaha kadar bildirilmesini rica ederim ve yüksek muvafakatleri alındıktan sonra tamim edileceği maruzdur” kaydı ile “Suret” başlığı altında şu telgrafı yazdı.
With the Mondros Treaty, the Turks took everything from the hands of the Treaty. The opposition states had insisted that, if they were confronted with a situation that threatened their security, they would occupy the places they did not occupy. These regions have played the role of the inviting occupation by proclaiming that the non-Turkish elements are under uncertainty and Turkish persecution with provocative telegraphs. In the occupying states, they were pleased to join this call. In particular, the British have made a great effort to distinguish elements such as the Romanian, Armenian, Arabic, and Kurdish in their Ottoman country by various promises, and to unite against the Turks by provoking them. The grounds of the invaders are based on the classic accusation campaign against the Turks. According to this, first the Turks are not civilians, then, especially the jihadists they call the Turks, drowned the country in long trouble and suffering. The Government of Istanbul presented the second part of the peace conference, and the responsibility of entering the First World War was charged by the Allied. But a great Turkish enemy and the French Prime Minister, Georces Cleemenceau, who was the head of the Council in Paris, did not find this thesis sufficient, he considered the Turks all responsible. The main problem was the disintegration of the Ottoman country. The Turks were in the mouth. The victorious states claimed that they represent the Western civilization: those who were outside of themselves - because they lost the war - were not civilized. In particular, it was necessary to educate and educate those in the Ottoman country. The formulas and formulas have been presented for this purpose. For the Turks in the middle of Anadolu, a small land map was drawn. The Sevr Treaty would be a guarantee of this new order. The parliament, held in Istanbul on January 12, 1920, did not show itself except the Misak National Decision and on March 16, 1920 stopped Istanbul's occupation and the work on the printing of the parliament. 23 April 1920 TBMM.With the opening of the policy center registered to Ankara. Because on March 18 Rıza Nur and his friends on the proposal they made consciously, the parliament decided to delay their meetings on their own will. Thus, in the future, the possibility of reassembling itself on earth and under other conditions was held in the hands of the law. When it comes to a new meeting and a new meeting, this decision will form a bridge of legitimacy. One reason for the proposal and the decision was to go ahead of Padişah, to push the possibility of dissolution, to remove the Palace from being promised about the future of the Parliament. The parliament’s activities taken by Mebusan’s vacation decision made the legacy bridge even stronger. Mebusan Reisi Celalettin's positive attitude and passing to Ankara, clearly returned the ibra to the direction of the new initiative, i.e. to Ankara. After learning about the occupation of Istanbul, the first thing that Mustafa Kemal Pasha thought was to gather a parliament in Ankara. On the one hand, some measures were taken, and on the other hand, it was discussed in Ankara about the characteristics of the parliament and how it would be gathered. The work did not take long. The council to meet was decided to be a “musean council” or a “founder council”. The election of the members of the parliament was considered appropriate and to ensure that the elections were concluded in a practical way, without being subject to the electoral law. However, the decision was made in the form of an election order to be notified. To do this, Mustafa Kemal Pasha, who first wanted to learn the thoughts of the Commanders of the Colour, wrote: "I ask that the necessary essence of the form below and if necessary the exercise were accepted or the points considered appropriate to be notified until tomorrow morning and exposed to the high approvals will be completed after receiving" with the title "Suret" wrote this telegraph under the headline.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
