Özet:

Sözlük anlamı yükselmek, göğe çıkmak olan ve Türkçeye merdiven şeklinde tercüme edilen miraç, ıstılah olarak hicretten bir buçuk yıl sonra Recep ayının 27. gecesi Hz. Muhammed’in Mescid-i Haram’dan Mescid-i Aksâ’ya oradan da göğe yükselerek yedi kat semayı kat etmesi ve Allah’ın huzuruna çıkması mucizesine verilen addır. Hz. Peygamber’in en önemli mucizelerinden olan miraç, Müslüman toplulukları büyük oradan etkilemiş ve sanatın çeşitli dallarında etkisini hissettirmiştir. Bu mucize, söz sanatlarının bir dalı olan edebiyat sahasında da büyük rağbet görmüştür. Müslüman şair ve ediplerden bazıları çeşitli eserlerinde bu mucizeye bir veya birkaç bölüm ayırmışken bazıları ise sadece bu olayı merkeze alan manzum veya mensur müstakil eserler kaleme almışlardır. Bu çalışma 17. yüzyıl şairlerinden olan Va’dî Ahmed Efendi’nin Heşt Behişt isimli mesnevisinin giriş kısmında yer alan mi’raciyeye odaklanmaktadır. Çalışmada öncelikle miraç olayı genel hatlarıyla nakledilecek, mi’racnâme/mi’raciye adı verilen edebî türün genel özellikleri ortaya konacak ve bu türde kaleme alınmış öne çıkan eserlere genel hatlarıyla değinilecektir. Ardından ise bugüne kadar henüz üzerinde hiçbir çalışma yapılmamış Heşt Behişt mesnevisi tanıtılacaktır. Yazının son bölümünde ise Va’dî Ahmed Efendi’nin mi’raciyesi şekil ve muhteva hususiyetleri yönleriyle ele alınacak ve söz konusu manzumenin transkripsiyonlu metni verilecektir. Böylelikle bu çalışma ile hem bilinmeyen bir mesnevi tanıtılacak hem de yeni bir miraciye lireratüre eklenecektir.

Anahtar Kelimeler: