Özet:

Bu çalışmada, Türkiye’de eğitim planlamasının 1963-2005 yılları arasındaki dönemde geçirdiği değişim, kalkınma planları üzerinde yapılan nitel bir analiz ile belirlenmeye çalışılmıştır. Sekiz kalkınma planı üzerinde yapılan analiz sonucunda, yaklaşık kırk yıllık dönemde eğitim anlayışında önemli bir değişme olmadığı; eğitimin, planın ekonomik hedeflerine ulaşılmasında bir araç olarak ele alındığı ve eğitim sisteminin buna göre planlandığı saptanmıştır. Eğitim planlamasına yön veren bu yaklaşımın, eğitim sisteminin ekonomik bir çerçeveye daraltılmasına, özellikle içerik ve yaygınlaşma açılarından eğitimin olası gelişimine engel olmasına yol açtığı sonucuna ulaşılmıştır. Eğitimin bireyi özgürleştirici bir içeriğe kavuşması ve tüm nüfusa yaygınlaştırılabilmesi için, eğitim planlaması çalışmalarının iktisadî rasyonaliteyi temel alan bir yönlendirmeden kurtarılması ve “eğitim hakkı” temelinde örgütlenmesi gerektiğini söylemek olanaklıdır

Anahtar Kelimeler: