Abstract:

NATO’nun ortaklık politikası ve bu politikanın bir aracı olan Barış İçin Ortaklık programı, İttifak’ın Orta Asya ülkeleriyle kurumsal bir ilişki oluşturmasının ilk adımını oluşturmuştur. 11 Eylül saldırıları sonrasında oluşan teröre karşı savaş söylemi ve 2003’te NATO’nun ISAF misyonun komutasını devralması NATO’nun Orta Asya ülkeleri ile kurumsal ilişkiler kurmasını daha da kolaylaştırmıştır. Orta Asya ülkelerinin Afganistan’a olan coğrafi yakınlığı, bu ülkelerin NATO üyelerinden askerî ve siyasi konulardaki beklentileri bu ilişkiyi taraflar açısından anlamlı kılmıştı. Ancak, Afganistan operasyonun sona ermesi, Rusya-NATO arasındaki ilişkilerin olumsuz doğası, günümüzde NATO’nun Orta Asya ülkeleri ile kurumsal anlamda ilişkiler geliştirmesini sınırlamaktadırlar. Bu çalışmanın iki temel amacı vardır. Birincisi, Afganistan operasyonunun sona ermesinin NATO’nun Orta Asya’ya yönelik yaklaşımına etkilerini tartışmaktır. Çalışmanın ikinci temel amacı ise BİO programının Orta Asya ülkeleri ile ilişkilerin geliştirilmesinde neden arzu edilen sonuçları doğurmadığını açıklamaktır. Çalışmanın temel iddiası ise NATO-Rusya ilişkilerinin niteliğinin, NATO-Orta Asya ülkeleri arasındaki ilişkilerin etkinliğini ve gelişimini doğrudan etkilediğidir.

Keywords: