Özet:

Petrol bazlı plastiklerin çevreye olumsuz etkileri nedeniyle kullanımını azaltmak için biyobazlı polimerlerin kullanımı artış göstermektedir. Biyopolimerler genellikle, nanokompozit oluşturmak için en az bir boyutu nano olan zenginleştirme ajanları (nanopartiküller, dolgular) eklenerek geliştirilebilen mekanik ve bariyer özelliklere sahiptir. Nanopartiküller, mikro boyutlu hallerine oranla daha yüksek yüzey alanına sahip olup dolgu ile polimer arasındaki etkileşimi ve sonuç materyalin performansını arttırır. Nanoyapılar aynı zamanda, antimikrobiyel özellikler, oksijen yakalama, enzim immobilizasyonu, uygun olmayan sıcaklık ya da oksijen seviyesini belirten sensörler gibi aktif özellikler de sağlayabilmektedir. Bu özet çalışması, polilaktik asit, polikaprolakton, polihidroksialkonat, nişasta ve kitosan gibi çok çalışılan biyobazlı nanokompozitler ve bunların gıda ambalajlama uygulamaları üzerinedir. 

Anahtar Kelimeler: