Suriyeli sığınmacılar, 4 Nisan 2013 tarih ve 6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’nun 91. maddesi çerçevesinde, geçici koruma statüsünde, Türkiye’de barındırılmaktadır. Türkiye’de yaklaşık 3 milyon Suriyeli, uluslararası hukuk açısından yapılageliş olarak yorumlanabilecek geçici koruma statüsünde, düzenli sağlık, önemli düzeyde eğitim ve barınma hizmeti almaktadır. Ancak geçici koruma statüsündeki bu politika, sürdürülebilir gözükmemektedir; 2018 yılı itibariyle, yaklaşık 8 yıldır kamplarda yaşayan insanlara geçici demek tartışmalıdır. Eldeki veriler ve çeşitli ölçeklerdeki araştırmalar dikkate alındığında, hatırı sayılır düzeyde Suriyeli göçmenin kalıcı olacağı dikkate alınarak, gerekli politikalar üretilmelidir. Bu anlamda Türkiye’nin yönetilebilir ve külfet paylaşımını içeren modellere ihtiyacı vardır. Bu nedenle çözüm olarak liyakat esasına dayalı mültecilik olgusunun geliştirilmesi, gönüllü geri dönüşler için Suriye’nin imarına katkı yapılması ve külfet paylaşımı için uluslararası sivil toplum örgütlerine erişim yollarının aranması gerektiğini söylemek mümkündür.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|