Atıf Sayısı
2
Görüntüleme
13
İndirme
1
Bu çalışmada kekemeliği olan ve olmayan ergenlerin duygusal reaktivite, dürtüsellik ve karar verme stratejileri açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmanın diğer amacı ise kekemeliği olan grupta kekemelik şiddeti değişkenleri ile ele alınan diğer değişkenler arasındaki ilişkilerin incelenmesidir. Çalışma grubu 12-18 yaş arasındaki kekemeliği olan ve olmayan toplam 52 ergenden oluşmaktadır (26 kekemeliği olan ve 26 kekemeliği olmayan). İki grup Duygusal Reaktivite İndeksi (DRİ), Barratt Dürtüsellik Ölçeği-11-KF (BIS-11-KF) ve Karar Stratejileri Ölçeği’ni (KSÖ) yanıtlamıştır. Kekemeliği olan grubun kekemelik şiddeti ise üç dil ve konuşma terapisti tarafından Kekemelik Şiddetini Değerlendirme Aracı-4 (KEŞİDA-4) kullanılarak hesaplanmıştır. İki grup arasında duygusal reaktivite ve dürtüsellik puanları bakımından fark bulunmamıştır. Karar verme stratejileri ölçeğinin Kararsızlık alt boyutunda ise anlamlı bir fark bulunmuştur. Kekemeliği olan ergenlerin kekemelik sıklığı ile duygusal reaktivite düzeyi arasında orta düzeyde ilişki bulunmuştur (r=.577). Regresyon modelinde duygusal reaktivite düzeyinin kekemeliğin sıklığı için anlamlı olduğu bulunmuştur. Böylece, duygusal reaktivitedeki bir birimlik artışın kekemelik sıklığında.626 birimlik bir artışa neden olduğu görülmüştür. Literatürde kekemeliği olan çocuklar, duygusal reaktivite ya da DEHB ile ilgili nitelikler ile tanımlanmaktadır. Bu çalışmada kekemeliği olan ergenlerin incelenen nitelikler bakımından akranlarından farklı olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Öte yandan duygusal reaktivitenin kekemelik frekansını yorduyor olması ve kekemeliği olan ergenlerin Kararsızlık boyutunda yüksek puanlar alması, kanıt temelli uygulamalar perspektifi ile kekemelik yönetiminin akıcılığa müdahaleden çok daha kapsamlı bir yaklaşım gerektirdiğini göstermiştir.
The purpose of this study is to compare emotional reactivity, impulsivity, and decision-making strategies of adolescents who stutter (AWS) and who do not stutter (AWNS) and to investigate the relationships between these variables and stuttering severity components. The participants of the study consisted of 52 adolescents (26 AWS and 26 AWNS) who are between 12-18 years old. AWS and AWNS groups completed the Affective Reactivity Index (ARI), The Barratt Impulsivity Scale-11-SF (BIS-11-KF), and Decision-making Strategies Scale (KSÖ). The stuttering severity of AWS was assessed with SSI-4 by SLTs. There was no significant difference between total and/or subscale scores of AWS and AWNS groups. On the KSÖ scale, a significant difference was found between the two groups for indecision. It was found that there was a moderate level positive correlation (.577) between the emotional reactivity and the frequency of stuttering in AWS. It was found that one unit increase in emotional reactivity caused an increase of 0.626 units in stuttering frequency in the regression model. Children who stutter were identified in the literature with characteristics related to emotional reactivity or ADHD. This study concluded that adolescents who stutter were no different from their peers in terms of the attributes in this study. On the other hand, the fact that there was a significant regression between emotional reactivity and the frequency of stuttering and that adolescents with stuttering get high scores in the indecision dimension showed that the importance of a comprehensive approach that focuses not only on stuttering behaviors has emerged.
Alan : Eğitim Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
