Özet:

Bu çalışma Türkiye'nin Ortadoğu'da izlediği politikaya yeni bir bakış açısı ile ele almaktadır. 1948'de İsrail kurulduktan sonra Arap dünyasında Yahudilere karşı büyük bir tepki oluşurken aynı zamanda Arap ülkelerinde militan bir Arap milliyetçiliğinin doğmasına neden oldu. Yeni akımın temel özelliği anti batıcı olmasıydı. Araplar Yahudiler karşısındaki yenilgilerini ellerinde olan demode silaha bağlarken aynı zamanda batılı devletlerin bu ülkeye yardım ettiğini de savundu. Türkiye, NATO'ya üye olarak güvenlik sorunlarını çözerken aynı zamanda batı ittifakının önemli bir üyesi oldu. Arap ülkelerinde batı düşmanlığı artarken Türkiye batının bir ortağı olması Türklerle Arapların farklı politikalar izlemesine neden oldu. Türkiye soğuk savaşın önemli bir aktörü olarak Ortadoğu'da daha aktif bir politikaya yöneldi. Ancak gelişen olaylar Türkiye'nin beklediği gibi olmadı. Bağdat Paktına tek Arap devleti olarak İrak katıldı. İrak, batı desteğini alarak Arap dünyasının liderliğine soyunurken Mısır buna karşı çıktı. Çekoslovakya ile silah anlaşması yapan Nasır, Pan Arap liderlinin en popüler ismi oldu. Süveyş'i millileştirmesi onu Arapların lideri konumuna yükseltti. Bu krizler sonrasında Sovyetler Birliği bölgeye girmesi tansiyonu artırdı. Türk-Suriye ilişkileri gerginleşti. Bütün bunların sonucunda Türkiye, Ortadoğu'dan uzaklaştı.

Anahtar Kelimeler: