Özet:

Osmanlı’da fetvâların da manzum hâlde verildiği görülmekte ve bu durum klasik Türkedebiyatı içinde farklı bir edebî türün ortaya çıkmasına vesile olmaktadır. Divan şairleri içindemühim bir yeri bulunan şeyhülislâmlardan bazıları fetvâlarını manzum hâlde de vermişlerdir.Bir meselenin hükmünün müftü (şeyhülislâm) tarafından araştırılarak verilmesi işlemi olanfetvâ; yiğit, genç, kavî anlamındaki fetâ kelimesinden türemiş ve müşkil bir meselenin verilencevapla güçlü bir şekilde izahının yapılmasını da anlatmıştır. Osmanlıda şeyhülislâmlarınverdikleri fetvâlar genellikle Türkçe ve mensur olmakla beraber az da olsa manzum hâldeverilmiş olanlarına rastlanmaktadır. Manzum hâlde verilmiş fetvâlar bir süs gibi, fetvâkitaplarında yer almışlardır. Her birisi usta bir divan şairi olan şeyhülislâmların kalemindençıkmış bu fetvâlar, bir edebî tür olma vasfını da taşımaktadır. Manzum hâlde fetvâ vermişşeyhülislâmların başında, divan sahibi mühim bir şair olan Bahâî Mehmed Efendi gelmektedir.Bu makalede, onun manzum fetvâlarından tespit edilen beş örnek sunulmaktadır.

Anahtar Kelimeler: