Görüntüleme
45
İndirme
14
Tarih boyunca hayatın yansıdığı bir ayna olarak edebiyat, her zaman, içinde yaşanılan dönemi yani “hayat”ı anlatabilmek için onun üstünde şekillendiği geçmişi irdelemek ve bu hayatın beraberce içinde yaşanıldığı toplumu da yarınlara taşıyabilmek için geleceği hayal etmek/kurmak durumunda kalmıştır. Temelde bir hayal mahsulü sayılan edebiyat eserleri, onları meydana getiren şair ve yazarların dünya görüşü ve sanatçı duyarlıkları doğrultusunda, bu “hayal etme”nin dozu ve yönü ayarlanarak / belirlenerek adına romantik, klasik, fantastik, realist, natüralist, modernist, postmodernist, ütopik, distopik vb. denilen türler olarak karşımıza çıkmışlardır. Modernizmin, her alanda kendini hissettirdiği 20. Yüzyılın başları, bütün dünya edebiyatları için yeni bir gerçeklik algısının hâkim olduğu bir dönemdir. Siyasi açıdan bu yeni gerçekliğin adı, imparatorluklar sonrası benimsenen “ulus-devlet” modelidir. Bu modele göre, devletler kendilerine, kendi milli değerlerine ve köklerine dayanan yeni birer “ulusal kimlik” inşa edeceklerdir. Böylelikle devletler, artık, imparatorluk dönemlerindeki gibi hanedan adları ya da başka bir siyasi adla değil kendi milletlerinin adlarıyla anılacaklardır. Bu dönemde, gerçekçi bir tutuma sahip yazar ve şairler, bütün dünya devletleri için izlenilen bir yol olan bu “ulus devlet inşa süreci”ne sanatlarıyla katkı sağlamışlardır. Çerçevesi çizilen bu rolü, 20. Yüzyıl Türk edebiyatının hemen başlarından itibaren kendisine temel amaç olarak benimseyen edebiyatçıların başında Ömer Seyfettin gelmektedir. Asker bir babanın asker bir oğlu olan Ömer Seyfettin, şiirle başladığı fakat sonradan öykü üzerinde karar kıldığı edebiyatın diğer türlerinde de eser vermiştir. Keskin dimağı ve üretken kalemi sayesinde otuz altı yıllık ömrünün yirmi yıllık yazı hayatına, günümüze kadar okunup tartışılan, istifade edilen geniş bir külliyat sığdırmıştır. Bu yazıda, gerçekçi bir yazar olarak Ömer Seyfettin’in söz konusu ulusal kimliğin inşası için geçmiş kadar şimdi’ye ve geleceğe de bakılması gerektiğini vurguladığı öyküleri ele alınmıştır. Söz konusu öyküler, İnci Enginün’ün yazarın öykücülüğüne dair tespit ettiği dört temel özelikten birisi olan “Yirminci yüzyılda yaşama şuuru”yla birlikte bu şuurun bir gereği olan “gelecek vizyonu” açısından incelenmiştir. Bu kapsamda yazarın ilk öyküsü, “At” ile“Çanakkale’den Sonra”, “Kaç Yerinden?” “Velinimet” ve “Terakki” adlı öykülerinde 20. Yüzyılın gerçeklerine bakışı ve geleceğe yaptığı vurgu üzerinde durulmuştur.
As a mirror reflected by life throughout history, literature has always had to imagine the past that was shaped on it to describe the period that was lived in it, and to imagine the future to be able to carry the society in which this life was lived together to the future. Basically, literary works, which are considered a fantasy crops, according to the worldview and artistic sensitivities of the poets and writers who make them, are adjusted / determined by the dose and direction of this "imagination" in the name of romantic, classic, fantastic, realistic, naturalist, modernist, postmodernist, utopian, distopic, etc. They are called the species. Modernism feels itself in every area. The beginning of the century is a period in which a new perception of reality dominates all the world literature. Politically, the name of this new reality is the "national-state" model adopted after the empires. According to this model, the states will build a new “national identity” based on themselves, their own national values and roots. Thus, the states will no longer be mentioned by the names of their own nations, not by the names of the dynasty or by any other political name, as in the periods of empire. During this period, writers and poets with a realistic attitude have contributed with their art to this “national state-building process” which is a path traced for all the world states. The role that is drawn in this frame is 20. From the very beginning of the century Turkish literature, Omer Seyfettin comes to the head of the literary scientists who adopted him as the primary purpose. Omer Seyfettin, the son of a soldier father, was a soldier, and he also worked in other kinds of literature in which he began with poetry but later decided on the story. Thanks to its sharp thumb and its productive pen, it has adhered to the twenty-six-year writing life of its thirty-six years of life, a widespread culture that has been read and discussed until today. In this article, as a realistic writer, Omer Seyfettin emphasizes that it is necessary to look at the present and the future as long as the past for the construction of the national identity. These stories have been studied in the perspective of the "vision of the future" which is a necessity for this consciousness, along with the "life in the twentieth century" which is one of the four basic characteristics that Perci Enginün identified about the writer's narrative. In this context, the author's first story, with "The Horse" with "After Çanakkale", "How many places?" 20 in the stories of "Velinimet" and "Terakki". It focuses on the vision of the century’s realities and its emphasis on the future.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
