Özet:

Bölgesel gelişme politikalarının, ulusal kalkınmayı sağlaması ve aynı zamanda bölgeler ve kır-kent arasında yaşanan gelişmişlik farklarını azaltması gerekmektedir. Türkiye’de kalkınma politikaları bu kapsamda geliştirildiği halde, uygulamada bu farklar giderilememektedir. Günümüzde kırsal alanların kalkındırılmasına yönelik çalışmalar giderek önem kazanmaktadır. Bu konuda Avrupa Birliği’nin girişimleri ve Avrupa ülkelerinin deneyimleri kırsal kalkınma, kırsal yeniden canlandırma, kırsal rönesans kavramlarına temellenmekte ve kırsal ekonominin gelişmesi için birbiriyle bağlantılı ve yerel faaliyetlere öncelik vermektedir. Türkiye’de Dokuzuncu Kalkınma Planı’nda ise “...bölgelerin, sorunlarına ve potansiyellerine göre farklılaşan…” tedbirlerin uygulanması benimsenmektedir. Bu kapsamda çalışmanın amacı bölgelerin yerel potansiyellerini ortaya çıkarmak ve Türkiye’deki kırsal yerleşmelerin 1990 yılı itibariyle dört temel sektörde (tarım, imalat sanayi, ticaret, hizmetler) gösterdikleri yığılmaları tanımlanmaktadır. Kır - kent dengesizliğinin azaltılmasında sektörel yığılma özelliklerinin kullanılması yerel ekonomiyi canlandırmada önemli bir araçtır. Bu çalışmanın bu konudaki temel bulguları Marmara, Ege ve Akdeniz kıyı illerinin kırsal alanlarında imalat sanayi, ticaret ve hizmet sektörlerinin birlikte gösterdikleri yığılmalar ve buna karşın Doğu Anadolu Bölgesi kırsal alanında sadece tarım sektörünün değil, hizmet sektörünün de ekonominin çevirici gücü olmasıdır.

Anahtar Kelimeler: