Özet:

Sağlık hizmetleri finansmanında, risk paylaşım mekanizması olarak nitelendirilen “sigorta” hizmet ödemelerinde dayanışma temeline dayalı bir yöntemdir. Kamu ya da piyasa ekonomisi aracılığıyla sağlık hizmetleri talebini destekleyip fon akımını garantileyen sigortalar; her ne kadar belirsiz talebe karşı ekonomik yükten koruma sağlasa da, sosyal güvenlik sigortaları sağlık hizmet talebinde fiyat esnekliğinin düşmesine neden olmakta ve gereksiz talebin ortaya çıkmasına yol açmaktadır. Buna bağlı olarak kamunun sağlık harcamalarında artışlar meydana gelmektedir. Türkiye’de de benzer bir değerlendirmeyle, sağlık harcamalarını kontrol almak için sosyal güvenlik kapsamında olan bireylerin sağlık hizmet talebinde harcamalara olan katılımlarını sağlayan düzenlemeler gündeme gelmiştir. Bu bağlamda; Türkiye’de, 2003 yılında uygulamaya konulan Sağlıkta Dönüşüm Programı (SDP) kapsamında sosyal güvenlik ve sigorta sistemlerine dönük çeşitli politikalar uygulanmaya başlanmış ve sağlık harcamalarındaki artışları kontrol altına alınmaya çalışılmıştır. Bu çalışmada, Türkiye’de hanehalklarının sağlık harcamamalarını diğer bir ifadeyle, sağlık talebini belirleyen etkenler sahip oldukları sigorta türlerine göre ampirik olarak analiz edilmiş ve sosyal güvenlik ve sağlık politikalarının, hanehalklarının sağlık harcamaları üzerindeki etkileri irdelenmiştir. Analiz sonuçlarında, hanehalklarının sahip oldukları sigorta türlerine göre harcama düzeyleri değişmekle birlikte; uygulanan politika değişikliğinin sosyal güvenlik sistemine dahil olan hanehalkları arasında harcama yapma eğilimini arttırdığı tespit edilmiştir  

Anahtar Kelimeler: