İnsanlar barınma, yeme-içme, örtünme, güvenlik gibi yaşamsal ihtiyaçlarını karşılayabilmek için tarihin ilk çağlarından itibaren doğanın sunduğu olanaklardan yararlanmışlardır. Bu doğrultuda insanlar örtünme ve soğuktan korunma gibi temel gereksinimlerini gidermek amacı ile hayvan postlarını deri haline getirebilmek için ilkel yöntemler kullanmışlar ve bu durum zaman içerisinde dericiliğin gelişmesinde önemli rol oynamıştır. Osmanlı Devleti’nin son döneminde ve cumhuriyetin ilk yıllarında Anadolu’da dericiliğin ve tabakhanelerin ön planda olduğu son yerleşmelerin başında Safranbolu gelmektedir. Bugün Safranbolu’da aktif tabakhane bulunmamasına karşın Eski Çarşı Mevkii’nde “Tabakhane” adlı bir sahanın bulunması, Safranbolu tarihinde dericiliğin ve tabakhane bölgesinin ne denli önemli olduğunu ortaya koymaktadır. Bu doğrultuda araştırmanın konusunu, Safranbolu’da dericiliğin ve tabakhanelerin sosyo-ekonomik yaşamdakini yerinin ve öneminin açıklanması oluşturmaktadır. Geleneksel el sanatlarının hızla yok olmaya başladığı günümüzde bu zanaatları yaşatmaya çalışan ustaların tespit edilerek kendileri ile görüşülmesi, aktardıkları bilgilerin yazılı ve sesli olarak kayıt altına alınması, kültürel miras unsurlarımızın unutulmaması, yeni nesillere aktarılması ve böylece sürdürülebilir kılınmaları açısından mutlak önem taşımaktadır.
People have taken advantage of the opportunities of nature from the early ages of history to meet their living needs such as accommodation, food, drinking, covering, and safety. In this direction, people used primary methods to make animal poses skin in order to meet their basic requirements such as covering and cold protection, and this situation has played a significant role in the development of skin. In the last period of the Ottoman State and in the first years of the Republic, Safranbolu comes at the beginning of the last settlements in Anadolu, where the dericity and layers are in the forefront. Despite the lack of active tabakhane in Safranbolu today, the existence of a tabakhane in the Old Wednesday Mevkii shows how important the skin and tabakhane area are in the history of Safranbolu. In this direction, the subject of the research is the explanation of the place and importance of the social-economic life of the leather and layers in Safranbolu. Today, when traditional crafts began to rapidly disappear, it is of absolute importance to identify and discuss the masters trying to live these crafts, to record the information they transmit in writing and voice, to not forget our cultural heritage elements, to transfer them to the new generations and thus to make them sustainable.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|