Görüntüleme
4
İndirme
1
Sosyal bir varlık olan insanın güvende olma gereksinimi, sanayi devrimiyle birlikte toplumların sosyoekonomik yapılarına yön vermiştir. Bu yapılar arasında sosyal güvenlik, kapsayıcı ve onarıcı işleviyle öne çıkmaktadır. Türkiye’de sosyal güvenlik yoksullukla mücadelenin, ekonomik eşitsizlikleri önleyebilmenin ve insanı merkeze alan kamu stratejileri geliştirebilmenin kısaca sosyal adaleti yaşama geçirebilmenin temel araçlarından biridir. Çalışmamız yüzüncü yılını kutlayacak olan ve eşsiz bir kurtuluş mücadelesi mirasına sahip Türkiye Cumhuriyeti’nde sosyal güvenlik sisteminin nasıl bir gelişim seyri izlediğine ve bugün nerede durduğuna dair bir çerçeve çizmeyi amaçlamaktadır. Türkiye’de sosyal güvenlik sistemi bugüne uzanan gelişim sürecinde hem hukuki hem kurumsal hem de dijital olarak kritik dönüşüm evrelerini geride bırakmıştır. Bu evreleri, insan emeğini ve emeğin kazanımlarını çağın gereklilikleri doğrultusunda korumak için verilen bir sosyal politika mücadelesi olarak da okumak mümkündür. Çalışmamızda sosyal güvenlik sisteminin bu özgün gelişimi, hukuki ve düşünsel arka planındaki dinamikleri temelinde, geleneksel ve normatif dönem ayırımında incelenmiştir. Sistemin bugün geldiği evreyi belirleyen reform süreci ise kurumsal tek çatının oluşumuyla uygulamada birliğinin sağlanmasına yönelik izlenen strateji odağında irdelenmiştir. Çalışmada, özellikle istihdamda yaşanan daralmanın sistemin aktüeryal sürdürülebilirliği açısından barındırdığı tehditlere dikkat çekilerek gelecek yüzyıllarda daha güçlü ve daha kapsayıcı bir sosyal güvenlik sistemi için eşitliğe ve sosyal adalete daha fazla yatırım yapılması gereğinin altı çizilmiştir.
As a social being, the human need for security has shaped the socio-economic structures of societies with the industrial revolution. Among these structures, social security stands out with its inclusive and restorative function. In Turkey, social security is one of the main instruments for combating poverty, preventing economic inequalities and developing people-centered public strategies; in short, for realizing social justice. The study aims to draw a framework on how the social security system in the Republic of Turkey, which would celebrate its centenary and has a unique heritage of liberation struggle, has followed a course of development and where it stands today. The social security system in Turkey has gone through critical transformation phases, both legally, institutionally and digitally. It is possible to read these phases as a social policy struggle to protect human labor and its gains in line with the requirements of the age. In the study, this unique development of the social security system is analyzed on the basis of the dynamics in its legal and intellectual background, with a distinction between traditional and normative periods. The reform process that determines the current stage of the system is analyzed with a focus on the strategy pursued to ensure unity in implementation through the formation of a single institutional framework. The study draws attention to the threats posed to the actuarial sustainability of the system by the contraction in employment and underlines the need to invest more in equality and social justice for a stronger and more inclusive social security system in the coming centuries.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
